سختگيريهاى حجاج بر او و سپاهش، عليه حجاج و حكومت اموى شورش كرده و گروه بسيارى از موالى نيز كه از اشراف و حكومت دل خوشى نداشتند به او پيوسته بودند و درگيرى او و حجاج درگيرى دو جبهه باطل بود نه درگيرى حق و باطل و امام سجاد (ع) وجهى نمى‌ديد كه به سود يك جبهه باطل عليه جبهه باطل ديگر وارد ميدان شود.

قيام توابين‌

قيام توابين يك قيام شيعى بود. فرمانده اين قيام، سليمان بن صُرَد خُزاعى از اصحاب امام على (ع) امام حسن و امام حسين عليهم السلام بود. او از بزرگان كوفه و دعوت كنندگان امام حسين (ع) بود. متأسفانه قبل از عاشورا او دستگير و زندانى شد و نتوانست در كربلا حاضر شود. بعد از واقعه عاشورا شيعيان كوفه كه او رابزرگ خود و مورد اعتماد اهل بيت مى‌دانستند. گرد او جمع شدند و بدينترتيب نهضت توابين شكل گرفت. قيام توابين قيام حساب شده و براى بدست آوردن حكومت نبود، البته آنها تاكيد داشتند كه اگر پيروز شوند حكومت را به اهل بيت پيامبر بر خواهند گرداند ولى برنامه آنها براى رسيدن به اين هدف پى‌ريزى نشده بود.

آنها بيشتر به فكر پاك كردن خود از گناه يارى نكردن فرزند رسول خدا بودند و مى‌خواستند با كشتن قاتلان آن حضرت يا كشته شدن در اين راه گناه خويش را بشويند، به همين جهت هم كوفه را ترك كردند و با سپاه بيشمار شام براى كشتن عبيدالله بن زياد درگير شدند و همه پيشنهادهاى نظامى را ردّ كردند.

بى‌ترديد بسيارى از توابين همان كسانى بودند كه در كوفه به امام سجاد (ع) اعلام وفادارى كردند و امام را شناخته و به امامت او معتقد بودند ولى در تاريخ، رابطه آشكارى بين امام سجاد (ع) و توابين ثبت نشده است. قيام آنان بدون شك مورد تاييد امام بوده است زيرا قيام آنان همچون قيام مختار در راستاى خونخواهى امام حسين (ع) بود و حركت براى خونخواهى امام حسين مورد تاييد امام سجّاد بود.