قيام مختار

قيام مختار دومين قيام شيعى بود كه با شعار خونخواهى امام حسين در كوفه صورت گرفت. امام سجّاد (ع) مصلحت را در رابطه مستقيم با اين قيام نديد و بدين جهت ضمن تاييد كلى حركت، آنان را به محمد بن حنفيه حواله داد و عموى خود را در اين امر جانشين ساخت. امام فرمود:

«يا عَمُّ، لَوْ انَّ عَبْداً تَعَصَّبَ لَنا اهْلَ الْبَيْتِ لَوَجَبَ عَلَى النَّاسِ مُوَّازِنُهُ وَ قَدْ وَلَّيْتُكَ هَذَا الْامْرَ فَاصْنَعْ ما شِئْتَ»

عمو جان، اگر برده‌اى هم به پشتيبانى از ما اهل بيت خروج كند، بر مردم حمايت او لازم است و در اين مورد شما را ولايت دادم، هرگونه صلاح مى‌دانى عمل كن. «1»

امام ضمن تاييد اين حركت، عمويش را براى هدايت و نظارت بر اين قيام مأموريت داد زيرا محمد بن حنفيه از طرف دستگاه حاكم متهم به مخالفت و معارضه نبود. علاوه بر اين موضع گيرى و تاييد صريح، امام در مواقعى ديگر نيز قيام مختار را تاييد كرد. مثلًا وقتى سر عبيد الله و ديگر قاتلان امام حسين (ع) را براى امام آوردند، امام سجده شكر به جا آورد و براى مختار دعا كرد و طلب خير نمود. و امام باقر (ع) نيز در ملاقات با پسر مختار، سه بار براى وى طلب رحمت كرد. حديث بدين شرح است:

كشّى از عبدالله بن شريك نقل مى‌كند:

«روز عيد قربان خدمت امام باقر رسيدم در حالى كه حضرت تكيه داده بود. خدمت ايشان بودم كه پيرمردى كوفى وارد شد و خواست دست امام را ببوسد ولى حضرت مانع شد و پرسيد: كيستى؟ گفت:

ابو محمد حكم بن مختار هستم.

بعد عرض كرد: مردم در مورد پدرم چيزهاى زيادى مى گويند ولى حرف شما حجت است.

امام فرمود: چه مى گويند؟

عرض كرد: مى‌گويند كذاب بوده است ولى هر چه شما بگوييد من آن را قبول مى‌كنم.

امام فرمود: سبحان الله، پدرم به من خبر داد كه مهريه مادرم، از پولى بوده كه مختار فرستاده است.

آيا مختار نبود كه خانه‌هاى ما را ساخت؟ و قاتلان ما را كشت؟ و خون ما را طلب كرد؟ خداى او را