كه نظرش مبنى بر علم حقيقى است نه اجتهاد و استنباط، فرمود:

«لَوْ صِرْتَ اِلى مَنازِلِنا، لَأَرَيْناكَ آثارَ جَبْرَئيلَ فى رِحالِنا، اَيَكُونُ اَحَدٌ اَعْلَمُ بِالسُّنَّةِ مِنّا»1

اگر به منزل ما آمدى، آثار جبرئيل را در بار و بُنۀ خود به تو مى‌نماياندم. آيا از ما به سنت عالم‌تر كسى هست‌؟

در بيانى ديگر، مجتهدانى را كه در آن عصر با رأى خويش و قياس و اتحان به تفسير و تبيين شريعت مى‌پرداختند، تخطئه كرده و به صراحت مردم را به سوى خويش فرا مى‌خواند:

«با عقلهاى ناقص، رأيهاى باطل و قياسهاى فاسد، نمى‌توان دين خدا را دريافت و دريافت آن جز با تسليم محال است. هر كس تسليم ما شد. سالم گرديد و هر كس به ما اقتدا كرد، هدايت يافت و هر كس به قياس و رأى عمل كرد، هلاك شد و هر كس در قلبش نسبت به كلام و حكم ما خلجان و انكارى است، به سبع المثانى و قرآن عظيم كافر شده و خودش هم نمى‌داند.»2

امام با اين بيان صريح خود را تنها مرجع صلاحيتدار براى تصدى حكومت و مرجعيت فقهى و علمى جامعه معرفى مى‌كند و بطلان و ناحق بودن حاكمان و فقيهان دربارى را اعلام مى دارد؛ همچنان كه وقتى زهرى عالم معروف زمان در مورد روزه‌هاى واجب از امام سئوال كرد، امام با آن جواب تفصيلى به او فهماند كه او و ديگران صلاحيت مرجعيت ندارند.3

ه‌ - با انجام كارهاى خارق العاده و اخبار غيبى

يكى از روشهاى امامان عليهم السلام براى اثبات امامت خويش انجام كارهاى خارق‌العاده و خبردادن از مطالب ناپيدا و آينده بود. آنها با اين اقدام خود كه در پى ادعاى امامت بود، ثابت مى‌كردند كه از جانب خدا به امامت منصوب شده‌اند و امامت و ولايت

[1] - جهاد الامام، ص 130 به نقل از نزهة الناظر، حلوانى، ص 45

[2] - اكمال الدين، ص 324

[3] - ر. ك به شخصيت اخلاقى و علمى امام سجاد (ع) از همين جزوه