داشت. [1] براى پى بردن به ماهيّت منصور و شناخت سياستهاى ضدّ اسلامى و ضد مردمى وى كافى است عملكرد او را در برابر مردم و علويان مرور كنيم.

رفتار منصور با مردم‌

مردمى كه در دوران حكومت فشار واختناق امويان در نهايت سختى و گرفتارى زندگى مى‌كردند و براى سرنگونى آن رنجهاى فراوان كشيدند، اميدوار بودند با روى كار آمدن عباسيان، وضع بهترى پيدا كرده به رفاه و آسايش دست يابند، ولى اين، پندار و خوابى بيش نبود. دكتر احمد محمود صبحى مى‌نويسد:

آن نمونه اعلاى عدالت و مساواتى كه مردم از عباسيان انتظار داشتند، به خيالى باطل و پوچ تبديل شد. درنده خويى منصور و رشيد و حرص وآزمندى آنان و ستمشان بر فرزندان على بن عيسى و بازيچه قرار دادن بيت المال مسلمانان، ما را به ياد حجّاج، هشام و يوسف بن عمر ثقفى مى‌اندازد. وپس از آنكه سفّاح و منصور به صورتى كه پيش از آن ديده نشده بود، به افراط و زياده روى درخونريزى دست يازيدند، تباهى دامنگير همه افراد ملّت شد. [2]

مورخان، استوارى پايه‌هاى حكومت منصور را مرهون كشتارهاى فراوان وى دانسته و نوشته‌اند: «منصور افراد زيادى را كشت تا حكومتش استقرار يافت.» [3]

وى براى كشتن مردم روشهاى مختلفى در پيش مى‌گرفت. نوشته‌اند او پزشكى مسيحى را به كار گرفته بود و به كمك او افرادى را كه نمى‌توانست آشكارا بكشد، از طريق سم، تحت پوشش دارو آنان را به قتل مى‌رسانيد. برادر زاده خود، محمدبن سفّاح را با اين حيله كشت. [4]

[1] براى آگاهى از اين داستانها و افسانه‌ها به عقدالفريد ج 1 ص 54 56 57 والبداية والنهاية ج 10 ص 124 126 رجوع كنيد

[2] نظرية الامامة ص 381 به نقل الحياة السياسية للامام الرضا( ع) ص 108

[3] تاريخ الخلفاء سيوطى ص 259

[4] ر ك الامام الصادق و المذاهب الاربعة ج 1 ص 42.