اسحاق‌

اسحاق بن جعفر معروف به عُرَيْضى [1] مردى فاضل، شايسته و پرهيزكار بود و مردم از وى احايث زيادى نقل كرده‌اند. ابن كاسب هر گاه از او حديثى نقل مى‌كرد مى‌گفت: «حديث كرد مراثقه رضى، اسحاق بن جعفر.» [2]

اسحاق، نه تنها به امامت برادرش موسى بن جعفر معتقد بود بلكه خود از روايت كنندگان احاديث و نصوص پدر بزرگوارش بر امامت آن حضرت بوده است. وى با امام موسى از يك مادر بودند و شباهت زيادى به رسول خدا (ص) داشت. [3]

اسحاق در طول حيات پربركتش همواره مدافع امامت برادر بزرگوارش امام كاظم (ع) و برادر زاده‌اش امام رضا (ع) بود و وقتى بعضى از برادران امام رضا (ع) از جمله عباس بن موسى نزد قاضى مدينه از پيشواى هشتم شكايت كردند، اسحاق بن جعفر برخاست و يقه عباس را گرفت و گفت: «تو فردى بى خرد و احمقى، بساطت را جمع كن! زيرا سابقه‌ات نزد ما روشن است.» [4]

محمّد

محمّد، مردى دلير، سخاوتمند و زاهد بود و چهره‌اى زيبا داشت؛ از اين جهت به وى «ديباج» مى‌گفتند. روش وى اين بود كه يك روز در ميان روزه مى‌گرفت. همسرش در وصف سخاوت او مى‌گويد:

محمّد با لباس نو از نزد ما مى‌رفت ولى به هنگام بازگشت، آن رابه مستمندى مى‌بخشيد.

و نيز نقل كرده‌اند وى همه روزه براى ميهمانانش گوسفندى سر مى‌بريد. [5]

عقيده محمد بن جعفر در قيام عليه حكومتهاى فاسد، عقيده زيديّه و معتقد به قيام‌

[1] - علت معروف شدن وى به عريضى اين است كه وى در« عُرَيض» متولد شده است.( بحار الانوار، ج 47، ص 258، پانوشت)

[2] - الامام الصادق، مظفر، ص 116.

[3] - عمدة الطالب، ص 249.

[4] - براى آگاهى از تفصيل ماجرا به اصول كافى، ج 1، ص 316- 319 رجوع كنيد.

[5] - ر. ك: ارشاد، ص 286 و مقاتل الطالبيين، ص 358- 359.