خداوند مرا در (پاداش) ريختن اين خونها (ى ناپاك) شريك گرداند.

سپس فرمود:

«مَضى وَ اللَّهِ زَيْدٌ عَمّى‌ وَ اصْحابُهُ شُهَداءَ مِثْلُ ما مَضى عَلَيْهِ عَلِىُّ بْنُ ابى‌ طالِبٍ وَ اصْحابُهُ» [1]

سوگند به خدا، عمويم زيد و يارانش راه شهيدان حق را پيمودند آنسان كه على بن ابى طالب و يارانش رفتند!

* عبدالرّحمان بن سيّابه مى‌گويد: امام صادق (ع) مقدارى پول به من داد و امر كرد تا در ميان خانواده‌هايى كه مردانشان در جريان قيام عمويش زيد به شهادت رسيده بودند تقسيم كنم. [2]

با تأمّل در اين روايات و دهها روايات ديگر كه در تجليل از مقام شامخ زيد و شخصيت والاى او، و نيز قيام و نهضتش وارد شده است، هيچ گونه جاى ترديدى باقى نمى‌ماند كه قيام وى مورد رضايت و تأييد امامان از جمله امام صادق (ع) بوده است.

3- تصريح فقهاى شيعه: بسيارى از فقهاى بزرگ شيعه بر مأذون بودن زيد از امام صادق (ع) تصريح كرده‌اند كه در ذيل به نظريه بعضى از آنان اشاره مى‌كنيم.

شهيد اول:

«... اوْجازَ انْ يَكُونَ خُرُوجُهُمْ بِاذْنِ امامٍ واجِبِ الطَّاعَةِ كَخُرُوجِ زَيْدِ بْنِ عَلِىٍّ» [3]

يا آنكه روا باشد كه قيام آنان به اجازه پيشواى واجب الطّاعة باشد مانند قيام زيد بن على (كه چنين بود).

علّامه مامقانى:

«انّى‌ اعْتَبِرُ زَيْداً ثِقَةً وَ اخبارَهُ صِحاحاً اصْطِلاحاً بَعْدَ كَوْنِ خُرُوجِه‌ بِاذْنِ الصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلامُ» [4]

[1] - بحار الانوار، ج 46، ص 171

[2] - بحار الانوار، ج 46، ص 194

[3] - قواعد، باب الامر بالمعروف و النهى عن المنكر، ص 282

[4] - تنقيح المقال، ج 1، ص 469