امام صادق (ع) درباره آنان مى‌فرمايد:

«سَمْعى وَ بَصَرى وَ بَشَرى وَ لَحْمى وَ دَمى مِنْ هؤُلاءِ بُرَآءُ، بَرَى اللَّهُ مِنْهُمْ وَ رَسُولُهُ، ما هؤُلاءِ عَلى دينى‌ وَ دينِ آبائى.» [1]

گوش، چشم، پوست، گوشت و خون (و خلاصه همه وجود) من از غلات بيزار است.

خدا و پيامبرش نيز از ايشان بيزارند. آنان با آيين من و پدرانم رابطه‌اى ندارند.

پيشواى ششم در سخنى ديگر خطاب به شيعيان مى‌فرمايد:

جوانان خود را از خطر غلات بر حذر داريد تا مبادا ايشان را فاسد كنند. غلات بدترين خلق خدا هستند، بزرگى خداوند را كوچك مى‌شمارند و نسبت به بندگان خدا ادعاى ربوبيّت مى‌كنند، سوگند به خدا، غلات، از يهود، نصارا، مجوس و مشركان بدترند. [2]

امام (ع) گاهى افراد خاصى از اين فرقه را اسم مى‌برد و چهره شيطانى آنان را براى مردم بر ملا مى‌ساخت. به عنوان نمونه، در تفسير آيه شريفه: «هَلْ انَبِّئُكُمْ عَلى مَنْ تَنَزَّلُ الشَّياطينُ تَنَزَّلُ عَلى كُلِّ افَّاكٍ أَثيمٍ» [3] فرمود: آنان هفت نفرند: مغيره، بيان، صائد، حمزة بن عماره بربرى، حارث شامى، عبداللَّه بن حارث و ابو الخطّاب. [4]

مبارزه امام (ع) با غلات به اين مقدار كه بر شمرديم محدود نمى‌شود. بلكه آن حضرت در موارد زيادى در برخورد خصوصى با افراد، آنان را از خطر اين انديشه كفر آميز برحذر و به صراط مستقيم رهنمون مى‌ساخت. [5]

6- صوفيّه: در اوائل قرن دوّم هجرى در درون جامعه اسلامى افرادى پيدا شدند كه‌

[1] - بحار الانوار، ج 25، ص 298

[2] - اِحْذَرُ واعَلٰى شَبٰابِكُمُ الْغُلاٰةَ لاٰ يُفْسِدُوهُمْ فَاِنَّ الْغُلاٰةَ شَرُّ خَلْقِ اللّٰهِ‌، يُصَغِّرُونَ عَظَمَةَ اللّٰهِ وَ يَدَّعُونَ الرُّبُوبِيَّةَ لِعِبٰادِ اللّٰهِ‌، وَ اللّٰهِ اِنَّ الغُلاٰةَ لَشَرٌّ مِنَ الْيَهُودِ وَ النّصٰارىٰ وَ الْمَجُوسِ وَ الَّذيٖنَ اَشْرَکوا (بحار الانوار، ج 25، ص 265

[3] - شعرا، آيه 221 و 222 يعنى: آيا به شما خبر دهم كه شياطين بر چه كسى نازل مى‌شوند؟ آنها بر هر دروغگوى گنهكار فرودمى‌آيند

[4] - رجال كشى، ج 2، ص 577 و بحار الانوار ج 25، ص 270

[5] - براى آگاهى از اين موارد به اثبات الهداة، ج 3، ص 101 و 102 و كشف الغمه، ج 2، ص 197 و بحار الانوار، ج 47، ص 341 رجوع كنيد