است. در بخشى از مقدمه اين كتاب آمده است:

امام جعفر صادق (ع) بر بلنداى قلّه فقه اهل بيت پيامبر (ص) ايستاده است. او در فقه پيشواست، و زندگى‌اش براى مسلمانان اسوه است. امروزه مسلمانان، منابع اصيل حركت خويش را در گنجينه‌هاى اوليّه خود جستجو مى‌كنند كه نه التقاطى است و نه وارداتى.

او پيشواى يكتا از خاندان پيامبر است كه امامتش بيش از يك سوم قرن به طول انجاميد، و در اين مدت بيشترين سرمايه‌گذارى را در بعد علمى و فرهنگى كرد؛ بدون آنكه چشم طمع به سلطنت و حكومت پادشاهان بدوزد. او با نهضت فرهنگى‌اش كليدهاى (راهيابى به) دانش نبوى را در اختيار امت اسلامى گذاشت. روش علمى عمومى انديشه اسلامى به وسيله آن حضرت بنياد نهاده شد كه (پس از وى) غربيها آن را گرفته و در پرتو آن به وضعيّت كنونى خود رسيده‌اند.

جابربن حيّان، پرورش يافته مكتب امام صادق (ع)- كه اروپاى جديد او را به عنوان نخستين شيمى دان مى‌شناسد- روش علمى امام (ع) را در زمان آن حضرت به كار گرفت. اين روش عبارت است از «روش تجربه و نتيجه گيرى» يعنى درك واقعيّت و حكم خرد به روش علمى.

امام صادق (ع) فاتح و مبتكر دنياى انديشه نو به روش عقلى و تجربى است؛ همانند كاشفانى كه سرزمينها را بر روى بندگان خدا گشودند تا آنان، با آرامش بدان سرزمينها وارد شوند.

امام صادق (ع) يگانه پيشوا در تاريخ اسلام و يگانه دانشمند در تاريخ جهان است كه كشورهاى بزرگى بر اساس اصول و مبانى اعتقادى، فقهى، اجتماعى و اقتصادى او برپا شده است.

محمد ابو زهره (معاصر):

وى نيز از نويسندگان معاصر و شخصيتهاى برجسته علمى مصر است كه داراى كرسى تدريس است. از استاد ابو زهره كتابهاى مختلفى در شرح زندگى پيشوايان فقهى اهل سنّت همچون ابو حنيفه، مالك، احمد حنبل و شافعى و نيز