سوگند به خدا آن (مسأله غيبت) سنّت الهى است كه مو به مو اجرا خواهد شد. و هر آنچه كه در ميان امّتهاى پيشين روى داده، ناگزير در ميان شما نيز روى خواهد داد. و اگر شما يكنواخت مى‌زيستيد، بر غير سنّت پيشينيان خود مشى مى‌كرديد.

امام صادق (ع) فرمود:

«انَّ سُنَنَ الْانْبِياءِ بِما وَقَعَ عَلَيْهِمْ مِنَ الْغَيَباتِ حادِثَةٌ فِى الْقائِمِ مِنَّا اهْلَ الْبَيْتِ حَذْوَ النَّعْلِ بِالنَّعْلِ وَ الْقُذَّةَ بِالقُذَّةِ» [1]

همانا سنّتهاى پيامبران و غيبتهايى كه در مورد آنان رخ داده در مورد قائم ما اهل بيت نيز عيناً و پا به پا رخ خواهد داد.

در پاره‌اى از روايات، چگونگى مشابهت غيبت حضرت مهدى (عج) با غيبت انبياى پيشين ذكر شده است. امام باقر (ع) مى‌فرمايد:

در قائم آل محمّد (ص) پنج شباهت با پنج پيامبر وجوددارد: يونس بن متى، يوسف‌بن‌يعقوب، موسى، عيسى و محمّد (ص). با يونس در بازگشت از غيبت در حالى كه جوان است، بعد از كهنسالى. با يوسف در غيبت از خاص و عام و پنهانى وى از برادرانش و مشكل شدن امر او بر پدرش يعقوب، با وجود نزديكى مسافت بين او و پدر و خانواده‌اش و نيز پيروانش.

اما با موسى، در دوام ترس، طولانى بودن غيبت و پنهان بودن ولادتش، و نيز به رنج افتادن پيروانش بعد از او و تحمّل اذيت و آزار تا آنكه خداوند اجازه ظهور داد و يارى‌اش نمود و او را بر دشمنش پيروز گرداند.

امّا با عيسى، در اختلاف كسانى كه درباره او دچار پراكندگى شدند، چندان كه گروهى از آنان گفتند: زاده نشده، گروهى ديگر گفتند: مرده است و گروه سوّم گفتند: كشته شده و به دار آويخته شده است.

امّا با محمّد، در خروج آن حضرت با شمشير و كشتن دشمنان خدا و پيامبر و نابود ساختن جبّاران و طاغوتها و اينكه حضرتش به وسيله شمشير و رعب (ترس دشمنان از او) يارى مى‌شود و پرچمش شكست خورده، بدو باز نمى‌گردد. [2]

[1] - كمال الدين، ج 2، ص 345

[2] - كمال الدين، ج 1، ص 327