آغاز تولد تا زمان برانگيخته‌شدن به نبوت كه در غارى پنهان بود و تنها مادرش از جايگاه وى خبر داشت.

غيبت دوّم در دوران رسالتش و زمانى بود كه طاغوت مصر او را تبعيد كرد و او گفت:

«وَ اعْتَزِلُكُمْ وَ ماتَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ» [1]

و از شما و هر آنچه از غير خدا مى‌خوانيد، دورى مى‌جويم.

مرحله سوّم غيبت حضرت ابراهيم، سياحت در شهرها به منظور پندگيرى بود. [2]

د- غيبت حضرت يوسف‌

بر اساس نوشته شيخ صدوق، غيبت حضرت يوسف بيست سال به طول انجاميد تا آنكه خداوند فراق را به وصال مبدل ساخت و او را به آغوش پدر و بستگانش بازگرداند.

وى چند روزى از اين مدت را در چاه، چند سالى را در زندان و بقيّه را در سمت پادشاهى مصر سپرى كرد.

پدر او حضرت يعقوب مى‌دانست كه او در طول مدت غيبتش- بر خلاف ادعاى برادرانش كه مى‌گفتند طعمه گرگ گشته- زنده است و خداوند به همين زودى او را آشكار خواهد ساخت. از اين رو به فرزندانش مى‌گفت:

«انى اعْلَمُ ما لاتَعْلَمُونَ» [3]

من (از جانب خدا) مى‌دانم آنچه را شما نمى‌دانيد. [4]

ه- غيبت حضرت موسى‌

حضرت موسى نيز- طبق نوشته شيخ صدوق- دو غيبت داشت: نخست از آغاز ولادت تا دوران نوجوانى. بنى‌اسرائيل پس از حضرت يوسف دچار سختى و گرفتارى زيادى شده و

[1] - مريم، آيۀ 48

[2] - كمال الدين، ج 1، ص 137-141

[3] - يوسف، آيۀ 98

[4] - ر. ك. كمال الدين، ج 1، ص 141-142