«من با جرأت مدّعى هستم كه ملّت ايران و توده ميليونى آن در عصر حاضر بهتر از ملّت حجاز در عهد رسول اللّه (ص) و كوفه و عراق در عهد اميرالمؤمنين و حسين بن على صلوات اللّه و سلامه عليهما مى‌باشند ... در صورتى كه نه در محضر مبارك رسول اكرم (ص) هستند و نه در محضر امام معصوم صلوات الله عليه.»

انتظار فرج‌

از جمله تكليفهاى مهمّ امت اسلامى در دوران غيبت كبرى، انتظار فرج حضرت مهدى (عج) است. حقيقت انتظار فرج در مفهوم اسلامى خود عبارت است از آمادگى كامل و هميشگى فرد منتظر براى تحقق بخشيدن حكومت اسلامى جهانى به رهبرى آخرين ذخيره الهى بر روى زمين. اين آمادگى وقتى حاصل مى‌شود كه شخص منتظر علاوه بر بعد اعتقادى در بعد نفسانى و رفتارى نيز به اصلاح خود همّت گمارده باشد.

از نظر درونى و نفسانى به حدّى از آمادگى روحى و خودسازى و تزكيه نفس رسيده باشد كه در هر لحظه آمادگى لبيك گويى به نداى آن حضرت را داشته باشد، بگونه‌اى كه هيچ وابستگى‌اى نتواند او را از پيوستن به سپاه حضرت مهدى (عج) باز دارد.

از نظر رفتارى نيز در طول زندگى خود به همه وظايف فردى و اجتماعى خويش عمل كرده، در تمامى زمينه‌ها الگوى يك انسان كامل باشد.

بديهى است وصول به چنين مرتبه‌اى از كمال نفسانى و رفتارى كارى بس دشوار است و تنها انسانهايى بدان دست مى‌يابند كه به تعبير بعضى از روايات، خداوند دلشان را به ايمان آزموده است. [1]

انتظار فرج، تبلور همه اصول اعتقادى و مسائل عملى اسلام است؛ از يكتايى خدا گرفته تا رسالت پيامبر، امامت امامان معصوم و التزام عملى به تمامى احكام و دستورات اسلامى.

انتظار فرج، انتظار ظهور امامى است كه جهان را پس‌از آنكه از ظلم و جور آكنده شده پر از عدل و داد مى‌كند.

[1] - ر. ك. ينابيع المودة، ج 3، ص 77