آنچه در اينجا مطرح است، زمان پايان غيبت آن حضرت است. براى پاسخگويى به اين مسأله چند نكته را يادآور مى‌شويم.

الف- وقت ظهور از اسرار الهى است‌

روايات زيادى تصريح دارد كه وقت ظهور حضرت مهدى (عج) از اسرار الهى است و تنها خداوند از آن آگاهى دارد و هر كس براى آن وقت تعيين كند، دروغگوست. امام صادق (ع) در اين باره مى‌فرمايد:

«انَّ مَنْ وَقَّتَ لِمَهْدِيِّنا وَقْتًا فَقَدْ شارَكَ اللَّهَ فى عِلْمِه‌ وَ ادَّعى انَّهُ ظَهَرَ عَلى سِرِّه‌» [1]

كسى كه براى (ظهور) مهدى ما وقت تعيين كند، خود را در علم خدا شريك پنداشته و (به دروغ) ادّعا كرده كه بر اسرار الهى واقف است.

فضيل مى‌گويد:

از امام باقر (ع) پرسيدم: آيا براى ظهور مهدى (عج) وقتى هست؟ حضرت سه بار فرمود: دروغ مى‌گويند كسانى كه (براى ظهور) وقت تعيين مى‌كنند. [2]

ب- نشانه‌هاى ظهور

در برخى از روايات براى ظهور حضرت مهدى (عج) نشانه‌هايى بيان شده است.

ابوبصير مى‌گويد: به امام صادق (ع) عرض كردم: فدايت شوم! ظهور مهدى قائم چه زمانى است؟ فرمود:

اى ابا محمّد! ما خاندانى هستيم كه براى آن وقتى تعيين نمى‌كنيم. پيامبر (ص) فرمود: وقت تعيين كنندگان، دروغگو هستند.

اى ابا محمّد! پيش از ظهور پنج نشانه رخ مى‌دهد: صيحه در ماه رمضان، خروج سفيانى، خروج خراسانى، كشته شدن نفس زكيّه و فرو رفتن زمين در بيداء. [3]

[1] - بحارالانوار، ج 53، ص 3

[2] - منتخب الاثر، ص 463

[3] - غيبت، نعمانى، ص 289