هفتاد دينار به من داد و امر كرد با آن، كنيزى را با مشخصاتى كه داد از آن برده فروش بخرم.

من مأموريت را انجام دادم. اين كنيز كه «امّ ولد» [1] بود همان مادر «ابوالحسن» عليه السلام است. [2]

با راهيابى اين بانوى ارجمند به بيت امامت و افتخار درك محضر امام جواد عليه السلام، تحت تعليم و تربيت مستقيم آن حضرت قرار گرفت و به مدارج عالى اخلاقى و كمالات نفسانى نائل آمد و در پاكدامنى، تقوا و بندگى خداگوى سبقت را از ديگر زنان عصر خود ربود. امام هادى عليه السلام در مقام تجليل از وى مى‌فرمايد:

مادرم عارف به حقّ من مى‌باشد و اهل بهشت است، شيطان سركش به او نزديك نمى‌شود و مكر زورگوى لجوج به وى نمى‌رسد و خداوند حافظ و نگهبان اوست و او در زمره مادران صدّيقين و صالحان قرار داد. [3]

امام هادى عليه السلام در اين سخنان گهربار، اوصافى را براى مادر خود برشمرده و ويژگيهايى را براى او بيان كرده كه در افراد غيرمعصوم كمتر پيدا مى‌شود و اين نشان دهنده مقام اين بزرگ بانو نزد پروردگار و رابطه ولايى و معنوى او با مقام امامت و ولايت است.

سيماى امام عليه السلام‌

امام هادى عليه السلام سيمايى همچون سيماى پدرش امام جواد و جدّش امام رضا عليهما السلام داشت و داراى چهره‌اى گندمگون بود. محدّثان سيماى ملكوتى آن حضرت را چنين توصيف كرذده‌اند: چشمانى سياه و فراخ، كفهايى به نسبت درشت و زبر، سينه‌اى فراخ، بينى‌اى كشيده، دندانهايى فاصله دار و چهره‌اى زيبا و دلگشا داشت. خوشبو و نظير جدّش امام باقر عليه السلام تناور بود. نه زياد كوتاه و نه خيلى‌

[1] - به كنيزى گفته مى‌شود كه از صاحب خود داراى فرزند مى‌شود و همين خصوصيّت موجب آزادى وى پس از مرگ‌صاحبش مى‌گردد

[2] - دلائل الامامة، ص 216

[3] - همان مدرك