پرخاشگر به جنگ شهداى آنان نيز برود و دست مردم، بويژه شيعيان را از اين پايگاه الهام‌بخش كوتاه كند.

عاملى كه آتش كين متوكّل را شعله‌ورتر و او را در ويران كردن مرقد مطهّر اباعبداللَّه عليه السلام مصمّم‌تر ساخت اين بود كه پيش از آنكه او به خلافت برسد يكى از زنان خواننده، كنيزكان خود را نزد وى مى‌فرستاد تا به هنگام مستى وى برايش آواز بخوانند.

زمانى كه متوكّل به خلافت رسيد، كسى را نزد آن زن فرستاد تا خوانندگانى برايش بفرستد. گفتند: او در سفر است و به زيارت قبر امام حسين عليه السلام رفته است. زن ياد شده در كربلا از درخواست متوكّل آگاه شد؛ از اين رو، با شتاب به بغداد بازگشت و يكى از كنيزان خود را كه مورد علاقه متوكّل بود براى او فرستاد.

متوكّل از او پرسيد: كجا بوديد؟ گفت: بانويم به حج رفته بود، ما را نيز همراه خود برده بود.- اين قضيّه در ماه شعبان رخ داده بود- متوكّل حيرت زده پرسيد: در ماه شعبان به كدام حج رفته بوديد!؟ زن گفت: به زيارت قبر حسين عليه السلام.

متوكّل با شنيدن اين سخن برافروخته شد؛ به حدّى كه رگهاى گردنش برخاست و دماغش پرباد شد. دستور داد بانوى آن كنيزك را دستگير كرده به زندان افكنند و تمام اموالش را مصادره نمايند. [1]

در پى اين قضيّه، متوكّل به فرمانده پليس خويش دستور داد اعلام كند: مردم موظّفند تا سه روز كربلا را ترك كنند؛ بديهى است پس از انقضاى اين مدّت هر كس در كربلا ديده شود، دستگير و راهى زندان «مُطْبِق» خواهد شد. [2] سپس پاسگاههايى به فاصله يك ميل بر سر راههاى منتهى به كربلا ايجاد كرد و افرادى را بر آنها گمارد تا هر كس براى زيارت قبر مطهّر امام حسين عليه السلام مى‌رود، دستگير كرده به نزد وى ببرند، و او دستور قتل يا شكنجه آنان را صادر مى‌كرد. [3]

[1] - مقاتل الطالبيين، ص 395

[2] - كامل، ج 7، ص 55

[3] - ر. ك: مقاتل الطالبيين، ص 395