متوكّل پس از ايجاد جوّ ترور و اختناق و پراكنده ساختن شيعيان از اطراف حرم مقدّس امام حسين عليه السلام، به كارگزارانش دستور داد تا آن قبر مطهّر را خراب كنند؛ ليكن كارگزاران مسلمان از ارتكاب اين جنايت بزرگ سر باز زدند. ناچار، يهوديان را مأمور اجراى اين توطئه كرد. [1]

متوكّل اين كار را بر عهده «ديزَج»؛ يهودى تازه مسلمان شده گذاشت و به او دستور داد قبر مطهّر و خانه‌هاى اطراف آن را ويران سازد. «ديزَج» حرم حسينى و خانه‌هاى اطراف آن را تا حدود دويست جَريب ويران كرد؛ سپس به يهوديانى كه همراه خود برده بود دستور داد تا همه آن زمينها را زراعت كنند و در همه زمينهاى ياد شده، آب جارى ساخت. [2]

اين جنايت، خشم مردم بويژه دوستان اهل‌بيت عليه السلام را برانگيخت و موجب شد تا چهره خودكامه و ضدّ اسلامى اين خليفه عبّاسى براى همگان بر ملا شود. مردم بغداد از طريق شعارنويسى بر در و ديوار و پخش اطلاعيّه در مراكز عمومى مانند مساجد و بدگويى به متوكّل، خشم و انزجار خودر ا از اين جنايت ابراز داشتند. [3]

شعرا نيز در قالب شعر، متوكّل را در برابر اين اقدام ضدّ اسلامى‌اش سرزنش كردند.

شاعرى در مقام مقايسه اين جنايت با آنچه كه «يزيد» نسبت به امام حسين عليه السلام انجام داد مى‌گويد:

بِاللَّهِ انْ كانَتْ امَيَّةُ قَدْ اتَتْ قَتْلَ ابْنِ بِنْتِ نَبِيِّها مَظْلوُماً

فَلَقَدْ اتاهُ بَنوُ ابيهِ بِمِثْلِهِ هذا لَعَمْرى‌ قَبْرُهُ مَهْدوُماً

اسِفُوا عَلى ان لا يَكُونُوا شارَكوُا فى‌ قَتْلِهِ فَتَتَبَّعوُهُ رَميماً [4]

- سوگند به خدا، اگر امويان فرزند دختر پيامبر خود را مظلومانه كشتند،

- بنى عباس نيز با ويران كردن قبر او، جنايتى همچون جنايت بنى‌اميّه مرتكب‌

[1] - حياة الامام على الهادى عليه السلام، ص 302

[2] - مقاتل الطالبيين، ص 395-396

[3] - تاريخ الخلفاء، ص 347

[4] - همان