چند نكته:

آنچه از اين فرازهاى تاريخى استفاده مى‌شود چند نكته مهمّ است:

1. پيشواى دهم عليه السلام با رفتار و منش الهى‌اش و نيز ارائه بعضى كرامات، يحيى بن هرثمه؛ فرمانده اعزامى متوكّل را- كه در ابتدا در راه اجراى مأموريّت خود آن همه سرسختى و قاطعيّت نشان داد- آن چنان دگرگون ساخت كه به كفر و گمراهى خود اعتراف كرد و از راه باطل بازگشت و شيفته و ارادتمند آن حضرت شد.

2. نكته مهمّ و در خور توجّه ديگر، خط مشى عملى امام عليه السلام در برابر فرستاده ويژه متوكّل، در طول سفر است. بدون شك يكى از مأموريّتهاى مهمّ يحيى بن هرثمه گزاش چگونگى برخورد امام عليه السلام با نامه و خواسته خليفه؛ همچنين رفتار و حركات آن حضرت با مأموران حكومتى و افراد مختلف ديگر در طول سفر بود. و اين مطلب در اظهارنظر «اسحاق بن ابراهيم» در برخورد با «يحيى بن هرثمه» كاملًا نمودار است.

امام هادى عليه السلام سياست مبارزه منفى خود را آن چنان حساب شده و دقيق دنبال كرد كه نه تنها بهانه‌اى به دست دشمن نداد كه رفتار و موضعگيريهايش بگونه‌اى بود كه پيك ويژه متوكّل اعتراف كرد كه جز نيكى چيزى از آن گرامى نديده است.

3. يحيى بن هرثمه هر چند در مدينه و در رويارويى با آن همه شور و احساسات مردمى در حمايت از پيشوايشان، به ميزان نفوذ معنوى امام هادى عليه السلام در دل توده‌هاى مردم و برخوردارى آن حضرت از اين پايگاه استوار پى برد؛ ولى شايد فكر مى‌كرد اين محبوبيّت تنها در حجاز است، و چون امام عليه السلام پا به خارج حجاز نهد كسى او را نمى‌شناسد.

ورود امام عليه السلام به بغداد و استقبال فرماندار اين شهر- كه بطور طبيعى به مقتضاى منصبى كه داشت از چهره‌هاى نزديك و مورد اعتماد متوكّل به شمار مى‌آمد- از آن حضرت، و نيز سخنان او با «يحيى» درباره امام عليه السلام و همچنين استقبال توده‌هاى مردم بغداد از