بگويد. [1]

5- به زندان افكندن امام عليه السلام‌

متوكّل كه دل پركينه‌اى از امام هادى عليه السلام داشت وقتى ديد تمامى حيله‌ها و ترفندهايش عليه آن حضرت با شكست مواجه شده است، تصميم به ايجاد محدوديّت بيشتر و به زندان افكندن آن گرامى گرفت.

منبع تاريخى، اصل زندانى شدن پيشواى دهم عليه السلام را به دستور متوكّل بيان كرده‌اند؛ هر چند تاريخ و مدت آن را يادآور نشده‌اند.

از خبر تشرّف «صقر بن ابى دُلَف» به حضور امام عليه السلام- كه پيش از اين نقل كرديم- بر مى‌آيد كه زندانى شدن امام عليه السلام در روزهاى نخست ورود آن حضرت به سامرّا بوده است. ولى مضمون بعضى روايات، گوياى اين است كه اين جريان در روزهاى آخر حكومت متوكّل صورت گرفته است.

حسين بن محمّد نقل مى‌كند: هنگامى كه متوكّل، ابوالحسن عليه السلام را به زندان افكند و او را تحويل «على بن كَرْكَرْ» داد، امام عليه السلام فرمود: من نزد خدا از ناقه صالح گرامى ترم؛ سپس اين آيه را خواند:

(تَمَتَّعُوا فى‌ دارَكُم ثَلاثَةَ ايَّامٍ ذلِكَ وَعْدُ غَيْرُ مَكْذُوبٍ.) [2]

(پس از آن كه قوم صالح، فرمان خدا را ناديده گرفته، ناقه را پى كردند، حضرت صالح از سوى خدا به آنان وعده عذاب داد و گفت:) سه روز در خانه هايتان از زندگى بهره گيريد (سپس هلاك خواهيد شد). اين وعده‌اى است كه دروغ نخواهد بود.

متوكّل، فرداى آن روز، امام عليه السلام را آزاد كده از او عذر خواهى نمود. چون روز سوّم فرا رسيد، سه تن ار تركان به نامهاى: «ياغز»، «تامش» و «معطون» بر متوكّل يورش برده او را

[1] - بحارالانوار، ج 50، ص 204

[2] - هود (11)، آيۀ 65