فرمود: «به او بگو: (تَمَتَّعُوا فى‌ دارِكُمْ ثَلاثَةَ ايَّامٍ ....) [1]

وقتى «فتح» پيام امام عليه السلام رابه آگاهى متوكّل رساند، گفت: (به خاطر اين تهديدش) پس از سه روز او را بكشيد. ولى در روز سوّم خود او، همراه وزيرش به خاقان به قتل رسيد. [2]

* وى در تلاش ديگرى براى آن كه توان نظامى خود را به رخ امام هادى عليه السلام بكشد و بدين وسيله رعب و وحشتى در دل مخالفان خود بيفكند، دستور داد نيروهاى نظامى اش- كه بالغ بر نود هزار نفر مى‌شدند- بر اسبهاى خويش سوار شوند و هر كدام توبره اسب خود را پر از خاك قرمز كرده، در يك نقطه خالى كنند؛ سپس لباس رزم بپوشند و سلاح برگيرند و به بهترين و باشكوه‌ترين شكل نظامى و بابهره‌گيرى از همه نيروها، تجهيزات و امكانات، صف آرايى كنند.

هنگامى كه مأموريت انجام گرفت و كوه بلند و بزرگى از خاك توبره اسبهاى سربازان پديد آمد و نيروها با نظم و صف آرايى ويژه در جايگاه خود قرار گرفتند، متوكّل بر فراز تپّه برآمد و امام هادى عليه السلام را نيز احضار كرد و بر بالاى تپّه برد و گفت: هدف از فراخوانى شما اين است كه سپاهيان مرا تماشا كنيد.

هدف اصلى متوكّل از اين مانور بزرگ نظامى- همان گونه كه در سخن خود او اشاره شده است- اين بود كه مخالفان حكومت ودر رأس آنان امام هادى عليه السلام با مشاهده اين موقعيّت برتر و قدرت جهنّمى بترسند و به وحشت افتند و انديشه رويارويى با حكومت او را از سر بيرون كنند.

امام هادى عليه السلام كه به سوء نيّت و انگيزه شيطانى متوكّل از اين حركت نظامى بطور كامل، واقف بود در صدد مقابله به مثل برآمد و براى دره شكستن غرور و قدرت ظاهرى او فرمود: «آيا مى‌خواهى من هم سپاهيانم رابر تو عرضه كنم؟»

متوكّل كه تاكنون سپاهى براى امام عليه السلام نمى‌شناخت و انتظار چنين سخنى را از آن حضرت نداشت، با ناباورى و تعجّب گفت: بلى.

[1] - تفصيل آيه، همراه ترجمۀ آن در درس‌؟؟؟ ذكر شد

[2] - مناقب، ج 4، ص 407