«محمّد بن عيسى» نقل مى‌كند: امام هادى عليه السلام به موالى بغداد، مدائن، بين النّهرين و توابع آن، نامه‌اى بدين مضمون نوشت:

من «ابوعلى بن راشد» را جايگزين «على بن حسين بن عبد ربّه» و ديگر وكلاى پيشين خود كردم. فرمانبرى از او را همچون فرمانبرى از خود واجب؛ و نافرمانى از وى را در حكم نافرمانى از خود مى‌دانم، و اين نامه را به خطّ خود نوشتم. [1]

«كشّى» متن نامه امام عليه السلام را به موالى بغداد، مدائن و عراق- كه توسط «ابن راشد» براى آنان برده شد- بگونه‌اى ديگر نقل كرده است:

من «ابوعلى بن راشد» را به منصب «على بن حسين بن عبد ربّه» و وكلاى قبلى خود برگزيدم. او نزد من به منزله «على بن حسين بن عبد ربّه» است. و همان اختيارتى را كه نمايندگان سابق من داشتند او نيز دارد تا حقّ مرا دريافت كند، و او را كه فردى شايسته و مناسب است براى اداره امور شما برگزيدم.

شما نيز براى پرداخت وجوه شرعى نزد او برويد و روابط خود را با وى تيره مسازيد. به پيروى از دستورات الهى و پاك كردن اموالتان بشتابيد و از ريختن خون يكديگر بپرهيزيد ....

امام عليه السلام درنامه‌اى ديگر به دو تن از ياران و وكلاى خود، يك سلسله نكات اطّلاعاتى و امنيّتى را به آنان يادآورى كرده و بدين وسيله روابط سازمانى و تشكيلاتى شان را سازمان مى‌دهد. خلاصه مضمون اين دستورالعمل ارزشمند چنين است:

اى ايّوب بن نوح! به تو دستور مى‌دهم كه از ارتباط و رفت و آمد زياد با «ابوعلى» بپرهيزى و هر كدام ازشما در قلمرو مأموريت خود، مشغول انجام امور محولّه باشيد؛ و حتى اگر شما بر اساس دستوالعل تعيين شده رفتار نماييد از ارتباط (پيوسته) با من نيز بى نياز خواهيد بود.

[1] - غيبت، شيخ طوسى، ص 212؛ بحارالانوار، ج 50، ص 220