اميدوار ساختن دوستان به آينده‌

پيشواى دهم عليه السلام در مواردى چند و به مناسبتهاى گوناگون، خبر از مرگ زمامداران معاصر خود داده است كه در بخشهاى پيش به بعض آنها اشاره رفت، اينك نمونه‌اى ديگر:

مردى از اهل مداين طى نامه‌اى از امام عليه السلام ازمدّت زمان باقى مانده حكومت متوكّل پرسيد. امام عليه السلام در پاسخ، اين آيات را نوشت:

(قالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنينَ دَأَبا فَما حَصَدْتُّم فَذَرُوهُ فى‌ سُنْبُلِهِ الّا قَليلا مِمَّا تَأكُلُونَ

ثُمَّ يَأتى مِنْ بَعْدِ ذلِكَ سَبْعُ شِدادُ يَأكُلْنَ ما قَدَّمتُم لَهُنَّ الا قَليلا مِمَّا تُحصِنُونَ. ثُمَّ يَأتى مِن بَعدِ ذلِكَ عامُ فيهِ يُغاثُ النَّاسُ وَ فيهِ يَعْصِرُونَ.) [1]

گفت: هفت سال پى در پى زراعت مى‌كنيد، و آنچه را درو كرديد، جز كمى كه مى‌خوريد در خوشه‌هاى خود باقى بگذاريد (و ذخيره نماييد).

پس از آن، هفت سال سخت (و خشكى و قحطى) مى‌آيد كه آنچه رابراى آن سالها ذخيره كرده‌ايد، مى‌خورند، جز كمى كه (براى بذر) ذخيره خواهيد كرد.

سپس سالى فرا ميرسد كه باران فراوان نصيب مردم مى‌شود، و در آن سال، مردم عصاره (ميوه‌ها و دانه‌هاى روغنى را) مى‌گيرند.

سرانجام- همان گونه كه امام عليه السلام پيش بينى كرده بود- متوكّل در روزهاى نخستين پازدهمين سال حكومتش به هلاكت رسيد. [2]

هدف اين گونه پيشگوييها، علاوه بر تثبيت موضع امامت و بالا بردن سطح بينش اعتقادى افراد، اميدوار ساختن ياران به آينده و بهبود وضع جامعه اسلامى با بشارت مرگ زمامداران جنايتكار و ستم پيشه‌اى همچون متوكّل عباسى بود.

خلاصه‌

در درسهاى پيش به بعضى از محورهاى مبارزاتى امام هادى عليه السلام اشاره كرديم. اينك‌

[1] - يوسف (12)، آيات 47-49

[2] - بحارالانوار، ج 50، ص 186