تلاش‌هاى مذبوحانه‌

با انتقال پيشواى دهم به سامرّا تلاش‌ها و توطئه‌هاى متوكل بر ضدّ آن حضرت نيز آغاز شد. مهم‌ترين اين تلاش‌ها عبارتند از:

1- ايجاد محدوديت براى امام و جلوگيرى شيعيان از ارتباط با آن حضرت. خانه‌اى كه براى امام در نظر گرفته شده بود در حقيقت حكم زندان را داشت، چه آن كه از سوى متوكل جاسوسانى تحت عنوان دربان و خدمتكار بر آن حضرت گمارده شده بود. آنان تمامى ديدارها و ارتباطهاى پيشواى شيعيان را زير نظر داشته به رده‌هاى بالاتر گزارش مى‌دادند و مانع آمد و شد شيعيان به منزل آن گرامى مى‌شدند.

2- احضار امام در دل شب به كاخ سلطنتى و دعوت او به مجلس شراب و عيش و نوش خليفه و حتى تعارف شراب به آن حضرت! [1] بهانه اين احضار نگهدارى اسلحه و نوشته جات و اموال و اشياى ديگرى بود كه به زعم خليفه شيعيان از قم براى وى فرستاده بوده و خبرچينان به متوكل گزارش كرده بودند. مأموران متوكل منزل امام را تفتيش كردند ولى چيزى نيافتند. [2]

3- توهين و تحقير امام: متوكل با گستاخى، پيشواى معصوم شيعيان را به شرابخوارى متهم كرد، [3] و نيز در موضع‌گيرى‌ها و برخوردهايش سعى داشت آن حضرت را تحقير كرده همچون بقيّه افراد، يك فرد عادى قلمداد نمايد و از امام مى‌خواست كه همراه ديگران در مقابل او پياده رژه برود [4] و حتى گاهى دستور مى‌داد مزدورانش به وى ناسزا بگويند. [5]

4- به زندان افكندن امام و ايجاد رعب و وحشت نسبت به آن حضرت در زندان، با كندن قبر در پيش روى آن گرامى. [6]

[1]- براى آگاهى از تفصيل ماجرا رجوع كنيد به مروج الذّهب، ج 4، ص 11؛ بحارالانوار، ج 50، ص 211

[2] - همان

[3]- بحارالانوار، ج 50، ص 124

[4] - همان، ص 209 و 192

[5] - همان، ص 204

[6] - اعلام الورى، ص 410