امام هادى عليه السلام براى فرزندش مقامى ارجمند و جايگاهى بلند قائل بود، چندان كه ضمن نامه‌اى به يكى از يارانش در وصف وى نوشت:

فرزندم ابو محمد از نظر سرشت و طبيعت خيرخواه‌ترين و از نظر حجت و برهان، معتبرترين و مطمئن‌ترين فرد در ميان خاندان محمد است. [1]

پيشواى يازدهم در اخلاق و رفتار آينه تمام نماى رسول خدا صلى الله عليه و آله بود و به تعبير قطب راوندى: «اخلاق او، اخلاق رسول خدا صلى الله عليه و آله بود». [2]

امام عسكرى عليه السلام در بندگى و خداترسى مقامى بس والا داشت؛ روزها را به روزه و شب‌ها را به عبادت و شب زنده‌دارى سپرى مى‌كرد [3] و به نماز اوّل وقت اهميت مى‌داد. [4] آن حضرت با آن كه خود در نهايت پارسايى زندگى مى‌كرد به درماندگان و نيازمندان كمك مى‌نمود. اين كمك‌ها يا بطور مستقيم و يا از طريق وكلاى ايشان انجام مى‌گرفت. [5]

نقش انگشترى امام عسكرى به دو صورت: «سُبْحانَ مَنْ لَهُ مَقاليدُ السَّمواتِ وَالْارْضِ» [6]

و «انَّ اللَّهَ شَهيدٌ» [7]

ذكر شده است.

در منابع تاريخى مشخصات ظاهرى آن بزرگوار چنين ذكر شده است: چشمانى سياه، قامتى نيكو، صورتى زيبا و بدنى موزون داشت. [8]

امامت‌

با شهادت امام هادى عليه السلام در سال 254 و به تنصيص آن حضرت، فرزندش امام‌

[1] - كافى، ج 1، ص 327

[2] - الانوار البهيّة، ص 251

[3]- ر. ك. اعلام الورى، ص 354؛ اثبات الوصيّة، ص 215

[4] - ر. ك. بحارالانوار، ج 50، ص 304؛ عيون المعجزات، ص 137

[5] - براى آگاهى بيشتر رجوع كنيد به اعيان الشيعه، ج 2، ص 41؛ مناقب، ج 4، ص 431؛ الغيبة، شيخ طوسى، ص 212

[6] - نورالابصار، شبلنجى، ص 238

[7] - بحارالانوار، ج 50، ص 238

[8] - كمال‌الدين و تمام النعمة، ج 1، ص 40