ولادت‌

دوران باردارى حضرت خديجه سپرى شد و زمان ولادت مولود بهشتى فرا رسيد.

خديجه از درد زايمان به خود مى‌پيچيد. به سراغ زنان قريش فرستاد تا به يارى‌اش آيند. آنان پاسخ ردّ داده و گفتند: تو سخن ما را نشنيدى و نصيحت ما را نپذيرفتى و با يتيمى تهيدست ازدواج كردى و با اين اقدامت خشم ما را برانگيختى، اينك ما نيز به كمكت نمى‌آييم.

همسر پيامبر صلى الله عليه و آله از يارى زنان قريش مأيوس شد و به خداوند توكل كرد. خداوند او را تنها نگذاشت؛ زنان پاكدامن و با فضيلتى همچون ساره، آسيه، مريم و صفورا [1] (دختر شعيب) [2] و حوريانى از بهشت را به يارى‌اش فرستاد [3] و بدين ترتيب فاطمه عليها السلام در روز جمعه، بيستم جمادى‌الثانى، سال پنجم بعثت در مكّه چشم به جهان گشود [4] و نه‌تنها سرزمين مكّه و خانه‌هاى مكّيان را كه شرق و غرب زمين را با نور الهى خويش روشن ساخت. [5]

پدر و مادر

پدر گرانقدر حضرت فاطمه عليها السلام، رسول گرامى اسلام حضرت محمد بن عبدالله صلى الله عليه و آله و مادر ارجمندش خديجه دختر خويلد است. خويلد، پسر اسد، پسر عبدالعزّى، پسر قصّى از رجال برجسته قريش و در دوران جاهليّت، مهتر طايفه خود بود.

نوشته‌اند هنگامى كه تُبَعّ، پادشاه يمن، تصميم گرفت حجرالاسود را به سرزمين خود ببرد، خويلد با او به نزاع برخاست و مانع اين اقدام شد. [6]

[1] - در اينكه نام دختر شعيب، همسر حضرت موسى عليه السلام، صفراء بوده يا صفوراء اختلاف است در روايات هر دو نام ضبط شده است

[2] - در روايت ديگرى به جاى صفوراء، «كلثم» خواهر حضرت موسى ذكر شده است (ر. ك: بحارالانوار، ج 43، ص 3)

[3] - بحارالانوار، ج 16، ص 79؛ دلائل الامامة، ص 8-9

[4] - المصباح، كفعمى، ص 522 (جدول)؛ در مورد سال ولادت حضرت زهرا عليها السلام نقلهاى مختلفى وجود دارد. بيشتر مورخان اهل سنت سال ولادت را پنج سال پيش ازمبعث ذكر كرده‌اند. بعضى منابع نيز سال دوم بعثت دانسته‌اند؛ ولى مشهور ميان محدثان و مورخان شيعه همان است كه در متن آمده است

[5] - دلائل الامامة، ص 9

[6] - سيره حلبى، ج 1، ص 138