اين ايستادگى نشان دهنده موقعيّت ممتاز او در آن عصر است.

ورقة بن نوفل، پسر عموى خديجه نيز از كاهنان و دانايان عرب بود و از كتاب‌هاى اديان پيشين اطلاع داشت.

خديجه در چنين خانواده‌اى پرورش يافت. وى از زنان برجسته و پاكدامن قريش به‌شمار مى‌رفت تا آنجا كه او را «طاهره» و «سيده» زنان قريش مى‌خواندند. [1] او از زبان پسرعمويش شنيده بود كه «امين» قريش، همان است كه پيامبران پيشين رسالتش را بشارت داده‌اند؛ [2] از اين رو با داشتن ثروت زياد و خواستگاران فراوان، شيفته معنويت و كمالات حضرت محمد شد و به او پيشنهاد ازدواج داد و با صراحت اظهار داشت: «اى پسر عمو! از آنجا كه تو را شريف، امانتدار، خوش خُلق و راستگو يافتم شيفته تو شده (و پيشنهاد ازدواج دادم).» [3]

خديجه پس از بعثت، نخستين بانويى بود كه به رسول خدا صلى الله عليه و آله ايمان آورد و در طول مدت حياتش در تمامى صحنه‌ها در كنار آن حضرت و انيس و ياور او بود. در پرتو اين خدمات ارزنده و شايستگى‌هاى معنوى و اخلاقى او، پيامبر صلى الله عليه و آله وى را بسيار دوست مى‌داشت و به او احترام و ارج مى‌نهاد و در كارها با وى مشورت مى‌كرد و تا آن بانوى گرانمايه زنده بود همسر ديگرى برنگزيد. [4]

نام، كنيه‌ها و القاب‌

رسول گرامى اسلام به دستور الهى نام «فاطمه» را بر دخترش نهاد. [5] فاطمه از مصدر «فَطْم» و به معناى بريدن، قطع كردن و جدا شدن آمده است. واژه فاطمه وزن فاعلى دارد ولى معناى مفعولى مى‌دهد و بريده و جدا شده معنى مى‌شود.

در اينكه فاطمه عليها السلام از چه چيز جدا شده است، در

[1] - سيره حلبى، ج 1، ص 137

[2] - الاصابة، ج 3، ص 634

[3] - سيره حلبى، ج 1، ص 138

[4] - ر. ك: تذكرة الخواص، ص 272

[5] - بحارالانوار، ج 43، ص 13