فاطمه عليها السلام نزد خداوند نه اسم دارد: فاطمه، صدّيقه، مباركه، طاهره، زكيّه، راضيه، مرضيّه، محدَّثه و زهرا. [1]

در روايات و نيز سخنان بزرگان براى ملقّب شدن دختر پيامبر صلى الله عليه و آله به هر يك از اين القاب وجه و حتى نسبت به بعضى وجوهى ذكر شده كه هر كدام بيانگر عظمت و مرتبت والاى اين بانوى گرانقدر نزد پروردگار مى‌باشد.

همراه پدر

دوران كودكى زهرا عليها السلام در محيط بسيار خطرناك و در شرايط بحرانى مكه در آغاز بعثت سپرى شد؛ دورانى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله با مشكلات بزرگ و حوادث تلخ و ناگوارى مواجه بود. حضرت زهرا عليها السلام حدود دو سال داشت كه همراه پدر در محاصره اقتصادى قريش قرار گرفت و در مدت محاصره كه سه سال به درازا كشيد سخت‌ترين فشارهاى روحى و آزار جسمى را تحمل كرد.

در سال دهم بعثت اندكى پس از رهايى از محاصره، مادر گرامى خويش را كه رنجهاى ده سال مبارزه، بويژه تحمل دشوارى‌هاى محاصره دشمن، او را از پاى درآورده بود، و همچنين عموى گرامى خود، جناب ابوطالب را از دست داد و روح حساس او بيش از پيش افسرده شد و دلش شكست. مشاهده اذيت و آزارهاى قريش نسبت به پدر گرامى‌اش و نيز تازه مسلمانان، صحنه‌هاى دلخراشى بود كه قلب زهرا عليها السلام را مى‌آزرد و چهره‌اش را غبار غم مى‌گرفت.

هجرت به مدينه‌

زهرا عليها السلام در هشت سالگى، سه روز پس از هجرت پيامبر صلى الله عليه و آله، همراه على عليه السلام و تعدادى از زنان به مدينه هجرت كرد و بدين ترتيب فصل جديدى از زندگى فرهنگى، تربيتى، سياسى و مبارزاتى را آغاز نمود. فاطمه عليها السلام در اين مقطع ده ساله نيز در همه‌

[1] - بحارالانوار، ج 43، ص 10؛ دلائل الامامه، ص 10