او از همان دوران كودكى در پرتو برخوردارى از هوشى سرشار و ادراكى عالى، در محضر پيامبر صلى الله عليه و آله حضور مى‌يافت و آيات قرآن را كه بر آن حضرت نازل مى‌شد و از زبان جدّ بزرگوارش مى‌شنيد، حفظ مى‌كرد و چون به خانه بازمى‌گشت بر مادرش مى‌خواند و فاطمه عليها السلام آنها را براى على عليه السلام نقل مى‌كرد. على عليه السلام با شگفتى از چگونگى فراگيرى آيات مى‌پرسيد. فاطمه عليها السلام مى‌گفت: از فرزندت حسن شنيده‌ام. [1]

در منابع حديثىِ شيعه و اهل سنّت احاديث فراوانى از امام مجتبى عليه السلام نقل شده كه آن حضرت از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيده و براى مردم نقل كرده است.

محبّت رسول خدا صلى الله عليه و آله به امام مجتبى‌ عليه السلام‌

رسول خدا صلى الله عليه و آله امام حسن عليه السلام را بسيار دوست مى‌داشت و اين محبّت را در مناسبت‌هاى مختلف ابراز كرد. به‌عنوان نمونه بُراء بن عازب مى‌گويد: پيامبر صلى الله عليه و آله را ديدم كه حسن را بر شانه خود داشت و مى‌فرمود: «خدايا من او را دوست دارم تو هم او را دوست بدار.» [2]

عايشه مى‌گويد: روش پيامبر صلى الله عليه و آله چنين بود كه حسن را مى‌گرفت و به خود مى‌چسبانيد، سپس مى‌فرمود:

«اللَّهُمَّ انَّ هذا ابْنى‌ فَاحِبَّهُ، وَ احِبَّ مَنْ يُحِبُّهُ.» [3]

خدايا! اين پسر من است؛ او را دوست بدار؛ دوستداران او را نيز دوست بدار.

رسول اكرم صلى الله عليه و آله از حسن و حسين عليهما السلام به دو گل خوشبوى بوستان محمّدى صلى الله عليه و آله ياد كرده است كه همواره آنها را مى‌بوييد. از ابو ايّوب انصارى نقل شده است كه مى‌گفت:

نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله رفتم در حالى كه حسن و حسين عليهما السلام پيش روى آن حضرت بازى مى‌كردند. عرض كردم: اى رسول خدا آيا آن دو را دوست دارى؟ فرمود:

«وَ كَيْفَ لا احِبُّهُما وَ هُما رَيْحانَتاىَ مِنَ الدُّنْيا، اشُمُّهُما.» [4]

[1] - مناقب، ج 4، ص 7

[2] - صحيح بخارى، ج 4، ص 216

[3] - مجمع الزوائد و منبع الفوائد، هيثمى، ج 9، ص 176

[4] - ترجمة الامام الحسين عليه السلام من تاريخ دمشق، ص 40