دوران كودكى‌

حسين بن على عليه السلام شش سال و اندى از حيات پرافتخار خويش را در دامن پيامبر صلى الله عليه و آله سپرى كرد و از مربّى انسانيّت و منبع فياض رسالت توشه‌هاى بسيارى از علم و معرفت فرا گرفت. مسعودى نوشته است:

حسين عليه السلام با پيامبر صلى الله عليه و آله هفت سال زندگى كرد. رسول خدا صلى الله عليه و آله در اين مدّت شخصاً متولّى تغذيه، تأديب و تعليم او بود. [1]

محبّت و لطف بيش از حدّ متعارفى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله نسبت به امام حسين عليه السلام ابراز مى‌داشت نشانگر ميزان عظمت و مقام شامخ اين نهال بوستان رسالت نزد خدا است.

سلمان فارسى مى‌گويد:

ديدم رسول خدا صلى الله عليه و آله حسين عليه السلام را بر زانوى خويش نهاده، او را مى‌بوسد و مى‌فرمايد: «انَّكَ سَيِّدٌ، ابْنُ سَيِّدٍ، ابُو سادَةٍ. انَّكَ امامٌ، ابْنُ امامٍ، ابُو أئِمَّةٍ. انْتَ حُجَّةٌ، ابْنُ حُجَّةٍ وَ ابُو حُجَجٍ تِسْعَةٍ مِنْ صُلْبِكَ تاسِعُهُمْ قائِمُهُمْ» [2]

تو بزرگوار و فرزند بزرگوار و پدر بزرگوارانى؛ تو امام و فرزند امام و پدر امامانى؛ تو حجّت (خدا)، فرزند حجّت (خدا) و پدر نه نفر از حجت‌هاى خدايى كه از صلب تواند؛ نهم ايشان «قائم» ايشان مى‌باشد.

از رسول خدا صلى الله عليه و آله پرسيدند: كداميك از اهل بيت خود را بيشتر دوست مى‌داريد؟

فرمود: حسن و حسين عليهما السلام را. [3]

رسول گرامى اسلام بارها حسن و حسين عليهما السلام را به سينه مى‌فشرد، آنان را مى‌بوييد و مى‌بوسيد و مى‌فرمود:

«الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ سَيِّدا شَبابِ اهْلِ الْجَنَّةَ.» [4]

[1] - اثبات الوصيّة، ص 140

[2] - مقتل الحسين، خوارزمى، ج 1، ص 146

[3] - سنن ترمذى، ج 5، ص 323؛ بحارالانوار، ج 43، ص 299

[4] - سنن ترمذى، ج 5، ص 321؛ بحارالانوار، ج 43، ص 264 و 299