باشد كه نصف آن، از آنِ شوروى خواهد بود. سرنوشت مستعمرات با نظر روزولت به صورت طرح قيموميت تعيين گرديد؛ بر طبق اين طرح، مستعمرات به سوى استقلال سوق داده مى‌شدند.

در اين ميان اختلاف نظر اساسى در مورد لهستان بروز كرد. حكومت در تبعيد لهستانيها در لندن مورد حمايت بى‌شائبه انگليس بود، در حالى كه شوراى ملى لوبلين، كه در عمل لهستان را در اختيار داشت، از حمايت شديد استالين بهره‌مند بود در نهايت، توافق شد دولت لهستان تركيبى از 35 اعضاى شوراى لوبلين و 25 اعضاى تبعيدى تشكيل شود و در انتخابات آزاد، رأى ملت، تركيب و شكل حكومت را تعيين كند. در كشورهاى آزاد شده نيز مى‌بايست انتخابات آزاد انجام شود تا اراده ملت، دولتهاى مورد تأييد را بر سر كار آورد. اين تصميمات بسيار مهم، در واقع، حكايت از تقسيم جهان داشت؛ تقسيمى كه، حداقل، دو تفسير و برداشت متضاد نسبت به آن وجود دارد.

به نظر برخى از مورخان و محققان، رهبران كشورهاى دموكراتيك، فريب استالين را در كنفرانس يالتا خوردند و تحت تأثير پيشروى ارتش سرخ در اروپا، امتيازات معتنابهى به شوروى دادند. «آرتور كنت»، در كتاب «يالتا تقسيم جهان» مى‌نويسد:

آرى، با جايزه‌اى كه يالتا در مقابل رفتار وقاحت آميز استالين به او اهدا كرد، نه تنها درى به سوى صلح پايدار نگشود، بلكه افسار همه جسارتهاى شورويها گسيخته شد. در حقيقت، نه تنها شوروى كردن همه اروپاى شرقى، بلكه كودتاى پراگ، مسائل كره، هند، چين، پيروزى مائو تسه تونگ، محاصره برلن، مسأله كوبا، انجام مانورهاى كمونيستى در درام و تبعيض نژادى در ايالات متحده آمريكا براى بر هم زدن و به غيظ درآوردن مردم، ريشه در توافقهاى يازدهم فوريه 1945 دارند. در يالتا بود كه كمونيسم بين‌المللى به صداقت ايمان غرب پى برد. از همان زمان به بعد كمونيسم ديگر از فريب دادن غرب دست بر نخواهد داشت. [1]

برخى ديگر از صاحب نظران تاريخ روابط بين‌الملل اعتقاد دارند كه تصميمات يالتا تنها برگردان واقعيت خارجى است. يالتا چيزى جز نمود بخشيدن و آشكار كردن تقسيم‌

[1] يالتا يا تقسيم جهان، آرتور كنت، ص 320-321، انتشارات هفته.