انسان قربانى گرفت. كشته‌هاى در ميدان جنگ و مراكز شهرها، حدود چهار برابر تلفات انسانى جنگ جهانى اوّل بود. وسعت ميدانهاى نبرد- تقريباً تمام كره زمين-، بى‌رحمى در قتل عام و اختراع وسايل جديد كشتار دسته جمعى، موجب اين تلفات عظيم توده‌هاى انسانى شد. اروپا، به‌تنهايى، حدود سى‌ميليون نفر كشته داد.

بررسى آمارى تلفات انسانى جنگ، اين حقيقت را آشكار مى‌سازد كه تمدن غربى به جاى رفاه، به جنونى دچار شده بود كه فقط قتل انسانها مى‌توانست تا حدودى روحيه جنون طلبى آن را تسكين بخشد. در اين ميان، اتحاد شوروى، بيش از ساير متفقين، بهاى انسانى براى پيروزى در جنگ پرداخت كرد. اين كشور حدود بيست ميليون كشته داد؛ يعنى ده درصد جمعيت اتحاد شوروى. نصف اين رقم افراد غير نظامى بودند كه ارتش آلمان با قساوت تمام، آنها را به دم تيغ فرستاده بود. مقام بعدى را كشور چين داشت كه شش تا هشت ميليون كشته داده بود. اين كشور كه دو سال زودتر، يعنى سال 1937، با جنگ ويرانگر ژاپن، به استقبال جنگ جهانى دوم رفته بود، براى حفظ استقلال و تماميت ارضى خود ناچار شد تسليم چنين سرنوشت محتومى گردد. آلمان و لهستان، هر يك، حدود شش ميليون انسان را تقديم بارزترين نوع خشونت در تاريخ كردند.

لهستان، حدود پانزده درصد از جمعيت خود را از دست داد، همچنين نيمى از تلفات انسانى آلمان، غير نظامى بودند. به طور مثال، در روز سيزدهم فوريه 1945، نيروى هوايى متفقين، چهارده ساعت تمام شهر «درسد» [1]آلمان را بمباران و آن را ويران كرد.

در اين عمليات 135000 نفر كشته، نصيب آلمانيها شد. ژاپن نيز سه ميليون نفر از مردمش را در اين جنگ از دست داد. ايتاليا، به نوبه خود، در مركز درگيريها قرار داشت، امّا تسليم اين كشور در سال 1943، باعث گرديد كه رقم كشته‌هايش از مرز يك ميليون و صدهزار نفر بالا نرود. يوگسلاوى، 5/ 1 ميليون نفر، فرانسه، ششصد هزار نفر و انگلستان 530000 نفر، سرباز و نيروى غير نظامى خود را در صحنه‌هاى نبرد از دست داده بودند. ساير كشورهاى اروپايى و سرزمينهاى مستعمراتى نيز قربانى سلاحهاى‌

[1]-Dresde