هندوچين اعلام نمود و از اين پس، پاى آمريكاييها به نبرد ويتنام كشيده شد. [1]

مداخله امپرياليستى آمريكا در ويتنام:

از آنجا كه آمريكا ويتنام را همانند كره، مرز تحديد يا توسعه كمونيسم مى‌دانست، قبل از سال 1954 م، با تقبّل ميزانى از هزينه‌هاى جنگ فرانسه عليه ويت كنگها، بطور غير مستقيم در ويتنام مداخله مى‌كرد. امّا با شكست فرانسه در «دين بين فو»، آمريكا بطور قطعى تصميم گرفت كه در سرزمين ويتنام جاى فرانسه را پُر كند. اين امر، شايد بيش از همه، دو دليل عمده داشت: يكى اينكه ويتنام جنوبى داراى پايگاههاى سوق الجيشى هوايى و دريايى بود و آمريكا از اين طريق مى‌توانست در اقيانوس آرام و خاور دور به حفظ منافع خود و توسعه نفوذ بپردازد. ديگر اينكه اگر ويتنام جنوبى سقوط مى‌كرد، لائوس و كامبوج و پس از آنها تايلند، برمه و مالزى نيز در معرض سقوط قرار مى‌گرفت؛ يعنى تئورى «دومينو» [2] محقق مى‌شد.

آمريكاييها با روى كار آوردن «نگودين ديم»، به عنوان رئيس جمهور كه از عناصر ضد كمونيست و كاتوليك متعصب بود، پرداخت 75 درصد از هزينه‌هاى دولت او را كه شامل مخارج و تجهيزات ارتش اين كشور نيز مى‌شد، بر عهده گرفتند. حال ديگر حفظ رژيم ويتنام جنوبى از وظايف اصلى آمريكا محسوب مى‌شد. [3]

نبرد چريكهاى كمونيست ويت كنگ (تحت حمايت ويتنام شمالى، چين و حتّى شوروى) با ارتش ويتنام جنوبى، بتدريج اعزام مستشاران نظامى و ارسال تجهيزات را به دنبال داشت. روند رو به افزايش اعزام نيروى نظامى آمريكا، با حمله اژدر افكنهاى ويتنام شمالى به يكى از كشتيهاى آمريكايى در خليج «تونگ كينگ» در سال 1964 م، تشديد شد. جنگ گسترده آمريكا از اين سال به مدت تقريباً ده سال ادامه يافت و مجموعه تكنيكها و روشهاى به كار گرفته شده عليه ويتنام شمالى و چريكهاى ويت كنگ، چهره زشت آمريكا را براى مردم آسيا و جهانيان برملا و آشكار ساخت. سيل‌

[1] سياست جهان بعد از جنگ بزرگ، پيتر كالواكورسى، ترجمۀ هاشم رجب‌زاده، ص 288-292.

(2) - DominoTheory ؛بر اساس اين تئورى، سقوط يك كشور به دامان كمونيسم، سقوط همسايگانش را نيز به‌دنبال خواهد داشت. بنابراين اگر ويتنام جنوبى سقوط مى‌كرد، لائوس، كامبوج، تايلند، برمه و... نيز يكى پس از ديگرى ساقط مى‌شدند. بنابراين ضرورى بود كه نخستين دومينو را حفظ كنيم تا از سقوط ديگران جلوگيرى شود.

[3] ر. ك. جنگ ويتنام، برتر اندراسل، ترجمۀ صمد خيرخواه، خوارزمى.