كمكهاى چين و وجود جنگنده‌هاى شوروى در ميادين نبرد، امكان برخورد قدرتهاى بزرگ را تداعى مى‌كرد. آمريكا در اين جنگ، از بمبهاى ناپالم (آتش زا) و سموم شيميايى استفاده كرد؛ بمباران يكسره ويتنام شمالى، چنان دامنه وسيع يافته بود كه بيش از بمبهايى كه هر ماه در خلال جنگ جهانى دوم در اروپا به كار مى‌رفت، در ويتنام شمالى ريخته مى‌شد. اين بمبارانها از مدارس تا بيمارستانها، از تأسيسات راه آهن تا مناطق مسكونى پر جمعيت، از صنايع و كارگاهها تا راهها و پلها را در برمى‌گرفت. روستاها، شهرها، پايگاهها و ميادين نبرد، همانند كره، چندين بار دست به دست گشت. تلفات و خسارات به علت به كارگيرى پيشرفته‌ترين تكنولوژى عصر، بيش از حد تصور بود؛ امّا جنگ چريكى و حمايت مردمى، نيروهاى آمريكايى را مستأصل كرد. [1]

تلفات زياد آمريكاييها، هزينه‌هاى سرسام‌آور جنگ و شكست نيروى نظامى در از بين بردن چريكها، مردم آمريكا را به مخالفت با سياست جنگى در ويتنام وادار كرد.

رؤساى جمهور آمريكا در طى اين مدت، قول پيروزى يا اتمام جنگ را مى‌دادند، اما به آسانى نمى‌توانستند از دام ويتنام خارج شوند؛ دامى كه در حكم يك كابوس براى سياستمداران، نظاميان و كارشناسان بود.

شكست خفت‌بار آمريكا: آمريكا به عنوان يك ابر قدرت به همراه متحدان خود در سيتو، در يك طرف جنگ ويتنام قرار داشت و طرف ديگر، چريكهاى ويتنام جنوبى و سربازان ويتنام شمالى بودند كه با حمايت چين و شوروى مى‌جنگيدند. مجموعه هواپيماها، تانكها، سلاحها، تجهيزات، روشها و تكنيكهاى متفاوت آمريكايى، سرانجام، ره به جايى نبرد. نخستين سالهاى دهه 1970، بدرستى، حكايت از شكست حقيقى دولت آمريكا در جنگ ويتنام داشت. سرانجام، موافقتنامه آتش بس و ختم جنگ، در سال 1973 م بين نمايندگان آمريكا و ويتنام شمالى به امضا رسيد؛ جنگى كه برترى ايمان و اراده مردم را نسبت به تكنولوژى پيشرفته به اثبات رساند.

جنگ ويتنام، اعتبار و حيثيت ابر قدرت غرب را خدشه‌دار كرد؛ جنگى كه نشان داد

[1] ر. ك. جنايتكاران جنگ ويتنام، هيلدرى دو به ريه ر، ترجمۀ عنايت الله شكيبا پور، مؤسسه مطبوعاتى فرخى.