ديدگاه مسائل محلى، عربستان سعودى، كويت و عراق، در پى اين جنگ، با تحمل خسارتها و پرداخت هزينه‌ها در شرايط بسيار نامساعد اقتصادى و اجتماعى قرار گرفتند.

دولت عربستان كه از جمله دولتهاى پردرآمد منطقه به شمار مى‌رفت و اقتصادش تا حدودى باثبات بود به يك كشور بدهكار و داراى اقتصاد متزلزل و بى‌ثبات تبديل شد.

بحران اقتصادى عربستان بگونه‌اى حاد شد كه براى نخستين بار، شهروندان اين كشور ناچار شدند با پرداخت ماليات، دولت را در حلّ بحران يارى دهند. كويت پس از جنگ، از نظر سياسى، اجتماعى و اقتصادى، با مشكلات زيادى رو به رو شد و اينك با حمايت دولتهاى غربى، در صدد چاره جويى براى حل بحرانهاست. كشور عراق، حتى اميد به حيات و زندگى را تا حدودى از دست داده است. تحريمهاى تجارى، اقتصادى، مالى و بازرگانى و كنترل سخت بر اجراى آنها، اين دولت و ملت را به خاك سياه نشانده است.

اين نتايج، بدون ترديد، بر مسائل منطقه‌اى تأثير بسزايى خواهند داشت.

پيامدهاى منطقه‌اى اين جنگ، بس گرانتر و عميقتر بوده است. حضور ناوگان آمريكا بطور گسترده در خليج فارس، زمينه مداخله و حضور دايمى آن دولت را فراهم مى‌سازد.

افزايش پايگاههاى نظامى در كويت و عربستان، به سياستمداران و نظاميان آمريكايى اين امكان را مى‌دهد كه در آينده به شكل مؤثرترى بر مسائل اين منطقه نظارت و كنترل داشته باشند. انعقاد پيمانهاى نظامى، برگزارى مانورهاى مشترك، سيل فروش تسليحات و تجهيزات به دولتهايى كه تهديد را به طور محسوس لمس كرده بودند، همگى بيانگر آن است كه تعادل و توازن منطقه‌اى در حال به هم خوردن است. اثرات بلا فصل منطقه‌اى در سطح وسيعتر، به صورت روند صلح و سازش اعراب و اسرائيل نمايانگر شد.

دولتهاى عربى با پايان جنگ خليج فارس و پيروزى بزرگ آمريكا، ديگر چاره‌اى جز اطاعت، تمكين، تسليم و سازش ندارند؛ زيرا دولت آمريكا، تمام فشارهاى ديپلماتيك، سياسى، اقتصادى و تبليغاتى را در اين راستا به كار گرفته است.

پيامد بين‌المللى اين بحران، با طرح نظم نوين جهانى از سوى دولتمردان آمريكا ارتباط دارد؛ اين موضوع در فصل هفتم به تفصيل، مورد تجزيه و تحليل قرار خواهد گرفت.