جنگ دوم خليج فارس، يونيماگ قادر به تأييد نبود. مقامات ايرانى نيز به يونيماگ اطلاع دادند كه ايجاد ناحيه حايل در سمت مرزهاى خود را آغاز كرده‌اند. در اين خصوص نيز به دليل تضييقاتى كه براى آزادى حركت گشتهاى يونيماگ بر اثر تغيير و تحولات ناشى از اشغال كويت توسط عراق در منطقه به وجود آمد، يونيماگ نتوانست پيشرفتهاى حاصل شده در سمت ايران را تأييد كند. با آغاز عمليات نيروهاى چند مليتى عليه عراق در پانزدهم ژانويه 1991، عناصر باقيمانده يونيماگ به ايران انتقال يافتند و پس از مدت كوتاهى در فوريه 1991، عمليات يونيماگ پايان يافت و اين نيروها منطقه را ترك كردند. [1]

گروه كمك سازمان ملل متحد در دوره انتقالى به ناميبيا (يونتاگ- UNTAG): دو عمليات سازمان ملل با نام هيأت تحقيق سازمان ملل متحد در آنگولا- معروف به يوناوم UNAVEM- صورت گرفته است كه نخستين آن در سوم ژانويه 1989 و مورد دوم در سى‌ام ماه مه 1991 آغاز گرديد. عمليات تحقيق به عنوان گامى در جهت اجراى قطعنامه 435 شوراى امنيت در مورد استقلال ناميبيا صورت پذيرفت. مداخله‌هاى نظامى دولت آفريقاى جنوبى و كوبا در جريان جنگ داخلى آنگولا و ادامه سلطه همه جانبه دولت آفريقاى جنوبى بر ناميبيا، موجبات مداخله سازمان ملل متحد در دوره همگرايى و تنش زدايى جديد را فراهم آورد. هيأت ناظران نظامى سازمان ملل متحد بر عقب نشينى نيروهاى كوبايى نظارت داشته و در اين راستا، نيروى «يوناوم- يك» به محل اعزام شد. در مرحله بعد، مذاكره ميان حكومت قانونى جمهورى خلق آنگولا و گروه شورشى اتحاد ملى براى استقلال كامل آنگولا (يونيتا)، زمينه امضاى «توافقهاى صلح براى آنگولا» را در اول مه 1991 فراهم ساخت. به دنبال آن، حكومت آنگولا از سازمان ملل متحد درخواست كرد كه براى اجراى توافقهاى صلح مشاركت جويد. براى تحقق‌

[1] مطالب اين قسمت از كتاب «سازمان ملل متحد، مسؤوليت حفظ صلح و امنيت بين‌المللى) ناصر ثقفى عامرى، ص 42-48 برگرفته شده است.