بين‌المللى و مؤسسات غير دولتى، در حوزه بررسى و مطالعات اين علم قرار مى‌گيرد [1]از اين رو، روابط سياسى، كنسولى، اقتصادى، بازرگانى، فرهنگى، نظامى، استراتژيك، دوستى و همجوارى، اطلاعاتى و خبرى و روابط با سازمانهاى بين‌المللى، موضوعات مهم روابط بين‌الملل مى‌باشند. بعلاوه، روندها و نظامهاى حاكم بر جامعه بين‌المللى مانند موازنه قوا و نظام دو قطبى، نيز در اين رشته مورد بررسى قرار مى‌گيرد.

روابط بين‌الملل، سياست بين‌الملل و سياست خارجى، مفاهيمى نزديك به هم هستند كه آگاهى از تفاوتهايشان در درس اصول روابط بين‌الملل ضرورى است. روابط بين‌الملل، چنانچه گذشت، مجموعه اقدامات حكومتها در برقرارى روابط ديپلماتيك، قطع روابط سياسى، انعقاد قراردادها و عضويت در سازمانهاى بين‌المللى و همچنين فعاليتهاى شركتها و مؤسسات غير دولتى است. سياست بين‌الملل، به رفتار دولتها و عكس‌العمل يا پاسخ دولتهاى ديگر اشاره دارد. در اين صورت، اين مفهوم تنها به عملكرد دولتها محدود مى‌شود. واژه سياست خارجى كه در مقابل سياست داخلى است، در برگيرنده تصميمها و سياستهاى يك دولت در عرصه روابط خارجى است. اين مفهوم به تدوين، اجرا و ارزيابى تصميم گيريهايى كه از ديدگاه خاص يك كشور، جنبه برون مرزى دارد، مربوط مى‌شود. [2]

محور و موضوعاتى كه تحت عنوان روابط بين‌الملل مطالعه مى‌شود، امروزه، خود در نظامهاى علمى مختلفى، تجزيه و تحليل مى‌شود. مسايل تاريخى در «تاريخ روابط بين‌الملل»، قراردادها و معاهدات در «حقوق بين‌الملل» روند و اصول كلى حاكم بر جامعه بين‌المللى در «اصول روابط بين‌الملل» و ... بررسى مى‌شود. در اين دوره آموزشى، هفت فصل اول به تاريخ روابط بين‌الملل و پنج فصل پايانى به اصول روابط بين‌الملل اختصاص يافته است.

[1] - مجموعۀ مقالات اولين سمينار بررسى تحوّل مفاهيم، به اهتمام سيد على قادرى، ص 57-73، دفتر مطالعات سياسى وبين‌المللى.

[2] روابط بين‌الملل در تئورى و عمل، على اصغر كاظمى، ص 41-42، نشر قومس.