دارد؛ با افزايش اطلاعات، امكان دستيابى به انتخاب بهتر نيز افزايش مى‌يابد. سوّم آنكه، حدس و احتمالات، يك عنصر مهم در بازى است. اگر بتوان حدس نزديك به واقع زد، ميزان موفقيت بسيار بالا خواهد بود. براى نيل به اين مقصود، آشنايى با اهداف بازيگران، منافع آنها و راههاى اقناع آنها اهميت دارد. در واقع، يك بازيگر به رابطه بين ميزان «پرداختها» و ميزان «امتيازات» نگاه مى‌كند و راه حل مناسب را با حدس قوى گزينش مى‌كند.

4- توازن قوا [1](موازنه قدرت).

تئورى توازن قوا كه جزو تئوريهاى كشمكش و منازعه است، هم براى تبيين دوران تاريخى مبتنى بر توازن قوا طرح و ارائه شده است و هم براى توصيه به سياستمداران؛ توصيه براى سياستى كه اساس آن را موازنه قدرت شكل دهد.

توازن قوا داراى معانى مختلفى است و تحليلگران اين تئورى نتوانسته‌اند بر معناى واحدى اتفاق كنند. برخى آن را وضعيت يا شرايطى دانسته‌اند كه رضايت خاطر نسبتاً گسترده‌اى از توزيع قدرت وجود دارد. به عبارت ديگر، قدرتهاى مهم و عمده از نحوه توزيع قدرت راضى هستند.

عده‌اى اعتقادشان بر آن است كه توازن قوا به نظام و سيستمى اشاره دارد كه بازيگران اصلى، هويت، تماميت و استقلال خود را از طريق فرآيند ايجاد توازن، تأمين و حفظ مى‌كنند. بنابر تعريف بعضى از محققان ديگر، موازنه قدرت، قانون رفتار دولتهاست، بدين معنا كه آنان در صورت رويارويى با قدرتى متجاوز و برهم زننده تعادل، به تأسيس يك ائتلاف متوازن كننده مبادرت ورزيده واز ظهور قدرتى مسلط و برتر جلوگيرى مى‌كنند. [2]

مكانيسم موازنه قوا، از لحاظ تاريخى، از سالهاى 1648- 1789 و 1815- 1914 بر اروپا حاكم بود. انعقاد قرار داد صلح وستفالى [1648] سرآغاز موازنه قوا در اروپا

(1) .rewoP fo ecnalaB-1

[2] نظريۀ متعارض در روابط بين الملل، ج 1، ص 67.