4- توان نظامى: در اغلب موارد، واژه قدرت يا قدرت ملّى، با قدرت نظامى مترادف فرض مى‌شود و به هنگام طرح قدرت ملّى، كيفيت قدرت نظامى يك كشور نيز به ذهن متبادر مى‌شود، در حالى كه قدرت نظامى تنها يكى از عوامل و پايه‌هاى قدرت ملّى محسوب مى‌گردد. براى تجزيه و تحليل توان نظامى يك دولت بايد به مواردى چون «سلاحها و تجهيزات جنگى، كم و كيف افراد نظامى، فرماندهى، بودجه نظامى، پايگاهها، فنون نظامى، تحرك نيروها و امكانات تداركاتى و لجستيكى» [1]توجه داشت.

از نظر تسليحات و تجهيزات نظامى، سلاحهاى كلاسيك و استراتژيك از اهميت ويژه‌اى برخوردار است. بيشتر كشورهاى جهان، تنها صاحب سلاحهاى كلاسيك- غيراتمى- هستند و حتّى آنهايى كه داراى تسليحات استراتژيك هستند، به ناچار، از سلاحهاى كلاسيك استفاده مى‌كنند، گرچه صاحبان تجهيزات استراتژيك، پشتوانه معتبرى براى دفاع از منافع و ارزشهاى حياتى خود دارند. علت اساسى عدم كاربرد سلاحهاى اتمى، اين است كه بروز جنگ اتمى فاجعه انهدام كامل طرفين را در بردارد.

اگر هدف از جنگ، دستيابى به اهداف خاصى است؛ جنگ اتمى، هيچ نتيجه‌اى جز نابودى تمام عيار ندارد. تكنولوژى پيشرفته تسليحات نوين، باعث شده تا ابعاد تخريب در سطح بسيار بالايى افزايش يابد و اين امر، خود مفهوم بازدارندگى را پديد آورده است كه به طور ساده به معناى عدم استفاده سلاحهاى اتمى مى‌باشد. [2]

تعداد نفرات ارتش و بودجه دفاعى و فرماندهى نظامى، عناصر به هم پيوسته ارزيابى قدرت نظامى يك كشور هستند. افراد نظامى آموزش ديده و مجرّب مى‌توانند تحت رهبرى كار آمد، سرزمين يك دولت را به دژى مبدّل سازند كه بيگانگان حتّى تصور تهاجم و حمله را در سر نداشته باشند. لازمه تحقق چنين مقصودى، تخصيص بودجه دفاعى مناسب و قابل ملاحظه است تا ارتش هم از تكنولوژى و هم از لحاظ آموزش و تجربه، بيشترين آمادگى را داشته باشد.

استراتژى نظامى يعنى تعيين سياستهاى كلان كاربرد نيروى نظامى، مى‌تواند عامل‌

[1] اصول سياست خارجى و سياست بين‌الملل، ص 84.

[2] روابط بين‌الملل در جهان متغيّر، ص 191-200.