بالقوه‌اى در تقويت ارتش باشد، بدين معنا كه: توان نظامى كشور در هر گونه حوادث و اتفاقات آينده چگونه مورد بهره‌بردارى قرار خواهد گرفت. با لحاظ اين مساله، نيروى نظامى بلاتكليف نبوده و در نخستين ساعات وقوع پديده‌اى غير عادى، وظيفه خود را بخوبى دانسته و بدان عمل مى‌كند. [1]

بخش لجستيك و پشتيبانى نيروى مسلح نيز، بويژه در جهان مدرن معاصر، از اهميت ويژه برخوردار است. هرگاه كليه امكانات موجود يا مورد نياز ارتش در اسرع وقت ممكن در اختيار نيروهاى درگير قرار گيرد، امكان پيروزى و دستيابى به اهداف از پيش تعيين شده به همان ميزان افزايش مى‌يابد.

عوامل نامحسوس يا معنوى‌

1- ايدئولوژى: مفهوم ايدئولوژى، با كاربرد وسيع و رايج آن، به تعبيرهاى متفاوتى آمده است. از آن ميان، مى‌توان تعريف زير را مناسبتر دانست:

يك ايدئولوژى عبارت است از مجموعه‌اى از انديشه‌ها درباره زندگى، جامعه يا حكومت كه از شعارهاى اجتماعى، سياسى يا مذهبى كه نسبت به آن، اعتقادى تعصّب آميز موجود است، مايه مى‌گيرد و با استفاده مستمر و موعظه دائمى، به تدريج، به صورت اعتقاد مسلّم و مُنجّز و وجه مشخّصه گروه يا حزب يا ملّتى در مى‌آيد. [2]

ايدئولوژى از جنبه‌هاى مختلفى مى‌تواند عنصر مولّد قدرت ملّى به حساب آيد. از يك سو، ايدئولوژى موجب اتحاد، انسجام و يكپارچگى مردمى مى‌گردد كه بدان معتقدند. اعتبار و اقتدار يك ايدئولوژى، به ميزان اعتقاد و تعصّب و پايبندى طرفدارانش بستگى دارد. البته، اين امر به نظم درونى نظام ايدئولوژيك مربوط است؛ آشفتگى و عدم ارتباط منطقى بين پايه‌هاى اساسى ايدئولوژى، موجب سست اعتقادى حاميان آن مى‌گردد. اتحاد و انسجام ناشى از ايدئولوژى، در برهه‌هايى از تاريخ، نقش سازنده‌اى‌

[1] ر. ك. كليات و مبانى جنگ و استراتژى، على باقرى كبورق، تهران، مركز نشر بين‌الملل.

[2] سياست بين‌الملل و سياست خارجى، ص 93.