د- تفوّق قدرت نيروى متحده امنيت: نيروى متحده امنيت دسته جمعى يعنى تمامى دولتهاى جهان، به استثناى دولت متجاوز، به اندازه‌اى خواهد بود كه مى‌تواند متجاوز را بكوبد.

ه- صلح بر قدرت فائقه‌اى استوار است: دولت متجاوز در برابر قدرت برتر مدافع، عقب نشينى كرده و از اين رو، صلح و ثبات تأمين مى‌گردد.

اين طرح صلح، در عمل، به تأسيس «جامعه ملل» و «سازمان ملل متحد»، به عنوان سازمانهاى بين‌المللى حافظ صلح و امنيت بين‌المللى منجر شد كه ناتوانى آنها در ايجاد يك صلح پايدار را تاريخ روابط بين‌الملل به ثبت رسانده است. اشكالات وارد بر اين نظريه، شامل نقد تئوريك و انتقادهاى عينى مى‌باشد. از يك سو، فرضيه‌هاى امنيت دسته جمعى، قابل تأييد و تصديق نيست؛ بدين معنا كه به طور مثال، همه دولتها در دفع تجاوز، منافع مشترك ندارند و برعكس شايد دولتى، نفعش در وقوع تجاوز بين دولتهاى ديگر باشد. از سوى ديگر، تاريخ روابط بين‌الملل هم نشان داده است كه قدرتهاى بزرگ تضمين كننده اين سيستم، هرگاه با يكديگر ناسازگار باشند، اين نظريه در عمل، هيچ نقشى نمى‌تواند ايفا كند. [1]

2- دولت واحد جهانى: [2].

برخى از نظريه پردازان، صلح را در گرو حذف مرزهاى ملّى دانسته و تشكيل حكومت واحد جهانى را تنها راه مطمئن صلح پايدار اعلام كرده‌اند. طرفداران حكومت جهانى، ريشه جنگ و ناامنى در عرصه روابط بين‌المللى را ناسيوناليسم، حس وطن‌خواهى، تعلق به خاك و سرزمين خاص و مرزهاى موجود تشخيص داده و وجوه خشونت آفرينى و ستيزگى آنها را يادآور مى‌شوند. احساسات ناسيوناليستى كه ويژگى آن، بيگانه ستيزى و تفاوت خود با ديگر ملتهاست، ريشه بنيادين تنازع در جامعه بشرى است. دولتهاى مستقل و ملى و مرزهاى آن كه حافظ حاكميت و منافع ملى هستند، زمينه‌ساز اصلى جنگ مى‌باشند. از اين رو، تنها راه چاره، حذف نظام دولتهاى مستقل با

[1] اصول روابط بين‌الملل و سياست خارجى، ص 176-182.

(2) .etats da srevinu-1