الّذَينَ يَقُولُونَ رَبَّنا اخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَهِ الظَّالِمِ أَهْلُها وَاجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيّاً وَاجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ نَصيراً) [1]

و شما را چه شده است كه در راه خدا و مردان و زنان و فرزندان مستضعف نمى‌جنگيد كه مى‌گويند: پروردگارا ما را از اين منطقه‌اى كه مردمش ستمكارند به در آور و از سوى خويش براى ما رهبرى (وليّى) پديد آور و از سوى خويش براى ما ياورى قرار ده.

دفع فتنه، يكى ديگر از انگيزه‌هاى جنگ در اسلام مى‌باشد. آنهايى كه سد راه تعالى انسانيت بوده، دين خدا را از گسترش بازداشته و از برافراشته شدن پرچم اسلام، ناراضى مى‌باشند، قرآن كريم در اين باره مى‌فرمايد:

(وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ فَأِنِ انْتَهَوْا فَلا عُدْوانَ الَّا عَلَى الظَّالِمينَ) [2]

و با آنها پيكار كنيد تا فتنه (و بت پرستى و سلب آزادى از مردم) باقى نماند و دين مخصوص خدا گردد پس اگر (از روش نادرست خود) دست برداشته (مزاحم آنها نشويد زيرا) تعدى جز بر ستمكاران روا نيست.

مفهوم جنگ در اسلام، همواره با مفهوم «جهاد» قرين است در اسلام جنگى، مشروعيت دارد كه منطبق با مفهوم جهاد باشد. جهاد يا جنگ مقدس، جنگ به خاطر دين و در راه حق و دفاع از آزاديهاى والاى اسلامى است كه به جهاد ابتدايى و تدافعى تقسيم مى‌شود. [3] در هر صورت، «هدف حقيقى و علت غايى جهاد، صلح است؛ يعنى صلح قطعى بشريت كه تحت تبعيت و سلطه قواعد آيين يكتاپرستى قرار گيرد.» [4]

[1] نساء (4)، آيۀ 75.

[2] بقره (2)، آيۀ 193.

[3] - اسلام و حقوق بين‌الملل، محمدرضا ضيايى بيگدلى، ص 131-133، شركت سهامى انتشار.

[4] اسلام و حقوق بين‌الملل عمومى، احمد رشيد، ترجمۀ حسين سيدى، ص 126، مركز مطالعات عالى بين‌المللى دانشگاه تهران، 1353.