اين گروه پس از پذيرش آتش‌بس و انعقاد پيمان پشيمان شدند كه چرا پيروزى را از دست دادند، از اين رو، نزد على عليه السلام آمدند و گفتند «اى على پذيرش «حكميت» لغزشى بود كه از ما سر زد و ما كافر شديم ولى اكنون توبه كرديم و برگشتيم، تو هم بايد توبه كنى و از تعهد خود برگردى وگرنه از تو كناره‌گيرى خواهيم كرد.» حضرت على عليه السلام فرمود: «واى بر شما آيا بعد از اين‌كه ما عهد و پيمان بستيم از عهد خود برگرديم. مگر خداوند در قرآن نمى‌فرمايد: (اوْفُوا بِالْعُقُودِ) [1] به عهد و پيمان خود وفا كنيد.»

على عليه السلام نقض پيمان را نپذيرفت، چرا كه آثار بدى در پى داشت و آن جمعيت نيز از على جدا شدند، در حالى كه آن حضرت را به خاطر پذيرفتن پيمان حكميت كافر مى‌دانستند. [2]

پس از صفّين‌

پس از بازگشت حضرت على عليه السلام به كوفه، مخالفان كه حدود دوازده هزار نفر بودند، در محلى به نام «حرورا» جمع شدند و «شبث بن ربعى» و عبداللَّه بن كوّا» را به عنوان فرمانده جنگ و امام جماعت خود انتخاب كردند و گفتند: پس از پيروزى، خليفه به وسيله شورا انتخاب خواهد شد، بيعت‌

[1] - مائده ( 5)، آيۀ 1

[2] - وقعۀ صفين، ص 514-518؛ تاريخ طبرى، ج 5، ص 57