آنان معتقد بودند مردى كه داراى همسر است، اگر زنا كرد سنگسار نمى‌شود و نسبت زنا دادن به مردان، «حدّ قَذْف» [1] ندارد و در توجيه اين عقيده خلاف خود مى‌گفتند: در قرآن سخنى از سنگسار كردن مردان زناكار به ميان نيامده است. [2]

آنان پى نبردند كه قرآن كتاب كليّات است و بسيارى از جزئيات معارف اسلام را بايد از سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و روايات جانشينان آن حضرت (اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم) به دست آورد. به همين جهت بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم اهل بيت خود را همرديف قرآن قرار داد و خطاب به امّت فرمود:

من دو چيز گرانبها را به عنوان امانت در ميان شما مى‌گذارم كه اگر به آن دو چنگ زنيد، هرگز گمراه نمى‌شويد، يكى كتاب خدا و ديگرى عترتم اهل بيتم. [3]

الف- عقيده خوارج در زمينه امامت‌

خوارج ابتدا عقيده داشتند كه جامعه اسلامى احتياج به امام و رهبر ندارد و به شورايى بودن خلافت معتقد بودند، اما بعدها از اين عقيده دست برداشته و با «عبداللَّه بن وهب راسبى» بيعت كردند. [4]

آنان معتقد بودند كه امام مى‌تواند از غير قريش باشد و هر كس كه‌

[1] - «حدّ قذف» عبارت است از هشتاد تازيانه كه بر كسى كه به ديگرى نسبت زنا بدهد جارى‌مى‌شود، خواه مرد باشد يا زن

[2] - ملل ونحل، ج 1، ص 121-122

[3] - اثبات الهداة، محمد ابن حسن الحرّ العاملى، ج 2، ص 265

[4] - شرح ابن ابى الحديد، ج 2، ص 308؛ كامل، ج 3، ص 326