آمدند و گفتند: ما براى چه هدفى در جنگ جمل با اهل بصره پيكار كرديم؟ حضرت فرمود براى احقاق حق. پرسيدند: جنگ ما با اهل شام براى چه بود؟ فرمود: براى همان هدفى كه با اهل بصره جنگيديم. گفتند:

اگر چنين است، پس چرا آتش‌بس را با معاويه پذيرفتى؟ اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: عده‌اى از شما با ادامه جنگ مخالفت كرديد و من ترسيدم اگر به جنگ ادامه دهم، اختلاف ايجاد شود. آنها گفتند: اى على جنگ با معاويه را دوباره شروع كن. آن حضرت فرمود: ما براى مدّتى پيمانى با آنان بسته‌ايم و تا آن مدت به پايان نرسد، جنگ با آنان جايز نيست. ما از داوران تعهد گرفته‌ايم كه بر طبق كتاب خدا حكم كنند. و اگر آنان واقعاً به اين وظيفه عمل كنند، من سزاوارترين مردم براى تصدى حكومت هستم. آنها گفتند: اى على معاويه نيز همين ادعاى شما را دارد. [1]

موضع اميرمؤمنان عليه السلام در برابر خوارج‌

حضرت على عليه السلام در برابر تبليغات باطل خوارج تنها به روشنگرى افكار عمومى مى‌پرداخت. زمانى كه شنيد، مردم مى‌گويند: فلان فرد خارجى (يعنى از گروه خوارج) نماز شب مى‌خواند و قرآن تلاوت مى‌كند، فرمود: خوابى كه بر اساس يقين به امامت و ولايت باشد، بهتر از نمازى است كه در حال شك و ترديد برگزار شود. [2]

اميرمؤمنان عليه السلام در ابتدا با خوارج به نرمى رفتار مى‌كرد و با اين كه اعمال هرگونه سياستى برايش مقدور بود، كوچك‌ترين تغييرى در روش‌

[1] - انساب الاشراف، ج 2، ص 356-357

[2] - نهج‌البلاغه، حكمت 94