قسم اگر توبه نكنى و برنگردى، تو را به قتل مى‌رسانم. امام عليه السلام فرمود: بدا به حال تو، چه قدر شقى و پست شده‌اى! گويا هم اكنون كشته تو را مى‌بينم كه بادها بر آن مى‌وزد! [1]

خوارج علاوه بر تهديد اميرمؤمنان به قتل، در عمل نيز امنيت جامعه را سلب كرده، مبارزات خود را در خارج از كوفه به صورت گردنه‌گيرى و راهزنى آغاز كردند. آنها زمانى در راه، به دو نفر برخوردند، يكى از آنان را كه مسلمان بود به جرم طرفدارى از اميرمؤمنان عليه السلام به شهادت رساندند و فرد ديگرى را كه مسيحى بود، رها كردند. [2]

همان طور كه در درس‌هاى قبل آمد، وقتى «عبداللَّه بن خباب» به خوارج برخورد كرد، آنها به او گفتند: اين قرآنى كه بر گردن توست حكم قتل تو را صادر كرده است. سپس از او خواستند حديثى را كه از پدرش شنيده براى آنان نقل كند. عبداللَّه گفت:

پدرم نقل كرد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: بعد از من فتنه‌هايى به وجود مى‌آيد كه در آن، قلب بعضى افراد از درك حقايق مى‌ايستد و مى‌ميرد، همان گونه كه تن مى‌ميرد. در چنين زمانى بعضى افراد شبانگاه مؤمنند، ولى هنگام صبح كافر مى‌شوند. در آن وقت، نزد خدا مقتول باش (از حقّ دفاع كن، هر چند به قيمت جانت تمام شود) اما قاتل و خونريز مباش.

[1] - شرح نهج‌البلاغه، خويى، ج 4، ص 124. (خبر از صحنه جنگ نهروان است؛ زيرا زرعه در آن جنگ كشته شد)

[2] - شرح نهج‌البلاغه، ج 4، ص 127