درآمدها در خزانه جمع نمى‌شد و آنچه به كوفه مى‌رسيد، فورى بين مردم به طور مساوى تقسيم مى‌شد. شيوه اميرمؤمنان عليه السلام چنين بود كه زمين بيت‌المال را بعد از تقسيم اموال جاروب مى‌كرد و سپس در آن نماز مى‌گذارد تا روز قيامت گواهى دهد كه ذرّه‌اى از اموال مسلمانان را در آن حبس نكرده است. [1]

على عليه السلام در دوران حكومت خود همانند فقيرترين افراد زندگى مى‌كرد و با قناعت و صبر به مسلمانان درس ايمان و پايدارى مى‌داد و در نامه‌اى به «عثمان بن حنيف» در اين رابطه فرمود:

هيهات كه من با شكم سير بخوابم در حالى كه اطرافم شكم‌هاى گرسنه و جگرهاى تشنه باشند. آيا به همين قناعت كنم كه مرا اميرمؤمنان بنامند و در سختى‌هاى روزگار با مردم شريك نبوده و در تلخى‌هاى زندگى جلودارشان نباشم؟

مرا نيافريده‌اند كه مثل حيوان پروارى به خوردن غذاهاى خوشمزه سرگرم باشم و به كار ديگرى نپردازم! [2]

ج- قاطعيت نظامى‌

حضرت على عليه السلام در دوران خلافت خود با آشوب‌ها و جنگ‌هاى متعددى روبه‌رو شد و در تمام اين جنگ‌ها به خاطر زنده نگه داشتن دين و اعاده امنيت به جامعه اسلامى با كمال قاطعيت، در مقابل آتش افروزان ايستاد و

[1] - كنز العمال، ج 15، ص 162، حديث 461

[2] - نهج‌البلاغه، نامۀ 45، ص 971