مى‌كردند و بدون اطلاع كافى از مبانى قضا، منصب قضاوت را به عهده داشتند. [1]

همچنين بعضى از كارها كه در زمان رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم حلال بود (همچون ازدواج موقت)، بدون وجود دستورى از جانب خدا يا پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و تنها بر مبناى نظريه شخصى، حرام، [2] و بعضى چيزها كه در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم وجود نداشت، به عنوان يك سنت دينى تلقّى شده [3] و نقل و نوشتن احاديث رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ممنوع شده بود. [4]

بديهى است كه اميرمؤمنان عليه السلام با توجه به اين‌كه مى‌خواست، اسلام را از پيرايه‌ها پاك كند و حدّ و مرز آن را حفظ نمايد، در اين زمينه‌ها با چه مشكلاتى روبه رو بود، به خصوص كه بعضى از اين امور، جزء معتقدات دينى مردم شده بود.

مشكلات سياسى‌

يكى ديگر از مشكلات حكومتى اميرمؤمنان عليه السلام توطئه‌هايى بود كه از ناحيه گروه‌هاى مخالف آن حضرت، سازماندهى مى‌شد.

يكى از اين گروه‌ها ناكثين بود، «ناكثين» از جمله اشرافى بودند كه در دوران خلفاى گذشته به امتيازهاى طبقاتى و حيف و ميل اموال مسلمانان عادت كرده و چون عدل و مساوات اميرمؤمنان عليه السلام را ديدند، از آن‌

[1] - نهج‌البلاغه، خطبه 17، ص 73

[2] - الغدير، ج 6، ص 198

[3] - كامل، ج 3، ص 59

[4] - الغدير، ج 6، ص 294-297، (به نقل از تاريخ طبرى)