خصوصيت امام اشاره كرد و گفت:

اراهُمُ السَّبيلَ وَاقامَ لَهُمُ الدّينَ اذا اعْوِجَ [1]

او راه را به مردم نشان داد و دين را هنگامى كه دچار كجى و انحراف شده بود، استوار كرد.

على عليه السلام مردم را از پيروى كسانى كه قرآن را بر طبق نظريات و انديشه‌هاى نادرست خود، تفسير مى‌كردند، [2] باز مى‌داشت و آنان را به پيروى از عترت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرا مى‌خواند. [3]

اميرمؤمنان عليه السلام در زمان حكومت و قبل از آن درصدد گسترش علم و دانش بود و گارگزارانش را به مشورت و مذاكره با صاحبان علم، امر مى‌كرد و در نامه خود به مالك اشتر نوشت:

«وَاكْثِرْ مُدارَسَةَ الْعُلَماءِ ومُنافَثَةَ الْحُكَماءِ فى‌ تَثْبيتِ ما صَلَحَ عَلَيْهِ امْرُ بِلادِكَ وَاقامَةِ مَا اسْتَقامَ بِهِ النَّاسُ قَبْلَكَ» [4]

در رابطه با مصالح عمومى شهرها و ايجاد نظم داخلى و امورى كه موجب صلاح و استوارى مردم و حكومت مى‌شود، با دانشمندان، مذاكره بسيار كن و با افراد راستگو و درست‌كردار در اين زمينه‌ها گفت‌وگو نما (و از نظرات آنان استفاده كن تا حكومتت پايدار مانده و كارهاى مردم به شايستگى انجام گيرد.)

[1] - تاريخ سياسى اسلام، رسول جعفريان، ج 2، ص 466

[2] - يكى از معانى تفسير به رأى قرآن كه در اسلام از آن نهى شده، اين است كه انسان فكرى را كه‌قبلاً در ذهن پرورش داده، بخواهد بر قرآن تحميل كند و قرآن را مطابق آن معنا نمايد

[3] - نهج‌البلاغه، خطبۀ 86، ص 214

[4] - همان، نامۀ 53، ص 1001