مى‌فرمود: خدايا قلبش را هدايت كن و زبانش را گويا نما.

ابوبكر به همراه جمعيتى كه نزد وى بودند، يهودى را نزد اميرمؤمنان عليه السلام آوردند. آن حضرت پس از شنيدن سؤال‌هاى او فرمود:

امّا آنچه را خدا نمى‌داند، اين گفته شما يهوديان است كه «عُزَيْر» پسر خداست و خدا براى خود پسرى نمى‌داند و آنچه نزد خدا نيست، آن ظلم است و آنچه براى خدا نيست، شريك است. [1]

ب- مرجعيّت قضا

يكى ديگر از فعاليت‌هاى چشمگير اميرمؤمنان عليه السلام در دوران خلفا، قضاوت‌هاى تحسين برانگيز آن حضرت بود. امام على عليه السلام در اين رابطه نقشى تعيين‌كننده داشت، به طورى كه عمر مى‌گفت: «اللّهم لا تَبْقَنى‌ لِمُعضَلَةِ لِيْسَ لَهَا ابْنُ ابى‌ طالِبٍ»؛ [2]

خدايا مرا با مشكلى كه على عليه السلام آنجا نباشد، باقى مدار.

در اينجا به نمونه‌هايى از قضاوت‌هاى حضرت على عليه السلام در زمان هر يك از خلفا اشاره مى‌كنيم.

1- قضاوت در زمان خلافت ابوبكر: مردى را كه شراب خورده بود، نزد ابوبكر آوردند. ابوبكر خواست «حدّ شراب» را بر وى جارى كند، امّا آن مرد ادعا كرد كه من از حرمت شراب آگاهى نداشتم، زيرا در محيطى پرورش يافته‌ام كه شراب را حلال مى‌دانند. ابوبكر در رابطه با حكم اين‌

[1] - الغدير، علامه امينى، ج 7، ص 178

[2] - همان، ج 6، ص 93