صلاحيت نداشتند، روى كار آورد. [1]

2- در تقسيم بيت‌المال روشى ناعادلانه در پيش گرفت. اموال بسيار زيادى به خويشاوندان خود بخشيد و خود نيز اسرافكارى و تجمل‌گرايى را برگزيد و براى مبارزه با مخالفان به توصيه مشاورانش سياست تطميع افراد و تبعيد و نابودى سران گروه‌هاى مخالف را در پيش گرفت. [2]

3- تعداد زيادى از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را به نقاط دوردست تبعيد كرد و در واقع آنان را به وسيله كارگزاران خود زير نظر گرفت. [3]

مجموعه اين عوامل باعث شد كه انقلابيون، متشكل از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم، سرداران باسابقه اسلام، به مدينه بيايند و خواستار تغيير روش وى شوند. [4] او در ظاهر تغيير روش خود را پذيرفت، اما پنهانى دستور قتل عده‌اى از انقلابيون را به كارگزاران خود صادر كرد. وقتى اين براى انقلابيون آشكار شد، به مبارزه خود ادامه دادند تا آن‌كه عثمان به قتل رسيد. [5] علاوه بر معترضانى كه از بصره، كوفه و مصر آمده بودند، افراد ديگرى از مدينه و از جمله طلحه و زبير نيز در محاصره خانه عثمان دست داشتند. [6]

[1] - ر. ك: كامل، ابن اثير، ج 3، ص 82-99. رفتار نادرست عثمان در روى كار آوردن خويشاوندان نالايقش مورد اعتراض اميرمؤمنان عليه السلام قرار گرفت؛ تفصيل گفت‌وگوى حضرت را با عثمان در كامل، ج 3، ص 150-153 بخوانيد

[2] - ر. ك. كامل، ابن‌اثير، ج 3، ص 149-150

[3] - از جملۀ آن افراد ابوذر بود كه به ربذه تبعيد شد تفصيل جريان تبعيد ابوذر را در مروج‌الذهب مسعودى، ج 2، ص 339-342 بخوانيد. و نيز در كامل، ابن اثير، ج 3، ص 113-116

[4] - ر. ك: مروج الذهب، ج 2، ص 343-344

[5] - همان، ص 344-345؛ ر. ك: كامل، ابن‌اثير، ج 3، ص 167-180

[6] - جمل، ص 74