حضرت على عليه السلام بود. او در بيشتر جنگ‌هاى صدر اسلام شركت داشت و از طريق اهل سنّت روايت‌هاى چندى از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در فضيلت وى نقل شده است. زبير از هم‌سالان و دوستان دوران كودكى اميرمؤمنان عليه السلام بود. وى در زمان حيات پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و خلفاى سه‌گانه منصب دولتى نداشت. [1]

ب- طلحه‌

طلحه نيز از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بود و در بيشتر جنگ‌هاى صدر اسلام شركت داشت و مردى ثروتمند بود و در نقاط گوناگون به ويژه در عراق مستقلات بسيار زيادى داشت. درباره‌اش نوشته‌اند كه هنگام مرگ 000/ 200/ 2 درهم از خود باقى گذاشت. در عين حال، مردى بخشنده بود و خرج زندگى بسيارى از افراد تنگدست مدينه را تأمين مى‌كرد. [2]

به دليل همين حسن سابقه بود كه آنها توانستند با سوء استفاده از سابقه خود و نيز از موقعيت عايشه، تعداد زيادى از مردم مكه و مدينه و ديگر نقاط را با خود همراه سازند.

روايت‌ها و قرينه‌ها و شواهد تاريخى فراوان نشان مى‌دهد كه على عليه السلام نيز دوست نمى‌داشت كه اين دو تن در شمار مخالفان او باشند و براى آن حضرت مشكل ايجاد كنند. هنگامى كه پيكار جمل در شرف وقوع بود، حضرتش آن دو تن را نصيحت كرد و آنان را از جنگ برحذر داشت. به‌

[1] - الاصابه فى تميز صحابه، ابن حجر عسقلانى، ج 1، ص 545-546؛ طبقات الكبرى، ج 3، ص 108

[2] - طبقات الكبرى، ج 3، ص 221؛ ر. ك: شرح ابن ابى الحديد، ج 1، ص 225-226