على عليه السلام است، او را از خودت دور كن، مبادا اهل شام را فاسد كند. [1]

رايزنى با مهاجران و انصار

وقتى اميرمؤمنان عليه السلام تلاش‌هاى سياسى را بى‌فايده ديد، تصميم به جنگ گرفت و براى آن‌كه رأى و نظر يارانش را جويا شود با آنان به رايزنى پرداخت. آنان ديدگاه‌هاى خود را درباره جنگ عنوان كردند. برخى از آنان معتقد بودند كه هر چه زودتر بايد به غائله پايان داد؛ و اين كار را جز از طريق جنگ ميسر نمى‌دانستند. شمار ديگرى گفتند بهتر است نخست از راه‌هاى مسالمت‌آميز وارد شويم و چنانچه معاويه تسليم نشود، با او به نبرد بپردازيم.

«سهل بن حنيف» در پايان برخاست و به نمايندگى از سوى حاضران به اميرمؤمنان عليه السلام چنين گفت:

اى اميرمؤمنان: شما با هر كسى در صلح باشى ما نيز با او در صلحيم و با هر كه بستيزى ما نيز با او ستيز خواهيم كرد. رأى ما رأى تو است. ما همانند دست راستت مطيع و فرمانبردار توايم ...

آن‌گاه اميرمؤمنان خطاب به مهاجران و انصار خطابه‌اى شيوا ايراد كرد و آنان را به جهاد در راه خدا تشويق نمود. فرازى از سخن امام عليه السلام چنين است:

سيرُوا الى اعْداءِ اللَّهِ، سيرُوا الى اعْداءِ السُّنَنِ وَالْقُرْآن، سيرُوا الى بَقِيَّةِ الَاحْزابِ، قَتَلَةِ المُهاجِرينَ وَالَانْصارِ.

به سوى دشمنان خداوند برويد. به سوى دشمنان قرآن و سنت برويد، به سوى باقيمانده احزاب، قاتلان مهاجران و انصار، برويد.

[1] - وقعة صفين، ص 64-65